fot. Fotolia.com

Bylejakość jest przeciwieństwem ładnej kultury i wysokiej jakości działania. Dotyczy wszystkich dziedzin życia, także kultury, nauki i edukacji. Powinna być przedmiotem naszej refleksji i działań. Ładnie brzmi hasło: „Czas skończyć z bylejakością!”, które wypowiedziane zostało ostatnio przez prof. Macieja Żylicza, prezesa Fundacji na rzecz Nauki Polskiej, w wywiadzie Anny Budyńskiej. Ale jak to zrobić? Czy w Polsce brakuje kultury jakości? Czy temat dotyczy także obecnej edukacji? Wydaje się, że można o tym porozmawiać nawet w Dzień Edukacji Narodowej.

fot. Fotolia.com

Instytut Badań Edukacyjnych zaprezentował wyniki „Badania potrzeb nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej i nauczycieli matematyki w zakresie rozwoju zawodowego” (BPN). Wynika z nich, że matematycznie dokształca się stale ok. 90% nauczycieli, wielu z nich na własny koszt, gdyż obecny system dokształcania nie pomaga w skutecznym podnoszeniu kwalifikacji. Mimo szkoleń, poziom kompetencji dydaktycznych i przedmiotowych wielu nauczycieli matematyki nie może być uznany za satysfakcjonujący.

fot. Fotolia.com

Jak nauczyciele uczą języka obcego w szkole podstawowej? Jakich materiałów używają i jakie umiejętności ćwiczą? Które formy pracy są najczęściej stosowane? Co możemy powiedzieć o języku, którego używają na lekcjach nauczyciele i uczniowie? I wreszcie – czy uczniowie lubią swoje lekcje angielskiego? Co zrobić, by lubili je bardziej i by skuteczniej rozwijać ich umiejętności? Odpowiedzi na te pytania można znaleźć w raporcie Instytutu Badań Edukacyjnych.

fot. Fotolia.com

Jeden z paneli podczas 3 Kongresu Polskiej Edukacji - „Tablety, e-booki, blogi i chmura…” - prowadzony przez Annę Stokowską z Centrum Cyfrowego Projekt: Polska, dotyczył podejmowania działań na rzecz pełnego wykorzystania potencjału cyfrowych zasobów edukacji, kultury i nauki poprzez promocję wolnych licencji i dostępnych technologii. Rozmawiano o strategiach wspierających wykorzystanie w szkolnej dydaktyce cyfrowych zasób.

fot. Fotolia.com

10% dzieci doświadcza dręczenia – mówią eksperci Instytutu Badań Edukacyjnych. Szczególnie narażone są dzieci z rodzin ubogich, bez wsparcia rodziców. Agresywne zachowania mają miejsce głównie w klasach IV–VI szkoły podstawowej, a nie w gimnazjach! Problemy są mniejsze w klasach, w których uczniowie oceniają nauczycieli jako życzliwszych i bardziej skłonnych do pomocy, a także tam, gdzie uczniowie lepiej znają prawa i zakazy szkolne oraz je akceptują, a nauczyciele i dyrekcja omawiają je jasno i szczegółowo.

fot. sxc.hu

Fizyczny (biologiczny, cielesny) rozwój człowieka jest równie ważny jak emocjonalny, intelektualny i duchowy. Trzeba je równoważyć. Przecież w zdrowym ciele zdrowy duch! Młodzi jednak unikają ruchu. Czy obecny kształt wychowania fizycznego stymuluje oraz faktycznie wspiera rozwój ciała dzieci i młodzieży? Dlaczego młodzież nie lubi wychowania fizycznego?