To pojęcie stworzyła Dominika F. w klasie trzeciej. Teraz jest uczennicą liceum, ale pojęcie u mnie funkcjonuje w najlepsze cały czas. Mózg lubi ruch, więc dzieci powinny dużo się ruszać, biegać, huśtać się i trenować obie półkule mózgowe. Ale jak już się wybiegają, to warto podsunąć im mądre zabawy.

Smartfon wykorzystywany jest niemal w każdym obszarze codziennego życia, z wyjątkiem szkoły. Mimo że większość dzieci i młodzieży w wieku 9–17 lat codziennie korzysta ze swojego smartfona, niewielu z nich jest w stanie przywołać z pamięci ciekawe lekcje z wykorzystaniem nowych technologii. W tej sytuacji nie dziwi fakt, że uczniowie nisko oceniają swoje kompetencje cyfrowe, a smartfon służy im głównie do celów rozrywkowych. Aby znaleźć rozwiązanie tego problemu, Instytut Badań Edukacyjnych stworzył projekt „Smartfony w szkole. Ustalamy reguły gry”.

Nastolatkowie są dzisiaj maksymalnie pragmatyczni, dużo bardziej pragmatyczni niż starsi.. Ich mózgi bardzo oszczędzają energię. Jeśli ją zużywają to głównie po to by zaspokajać swoje potrzeby: uznania, akceptacji, poczucia sensu i zabawy.

Chcielibyśmy, by młodzi opuszczający mury szkół, byli ludźmi zmotywowanymi, aktywnymi, pełnymi pomysłów i odwagi. Pytanie, jak im w tym pomóc? W jakie kompetencje wyposażyć, by byli bardziej przedsiębiorczy?

Czy tworzenie klas dla uczniów utalentowanych i osobnych dla uczniów z trudnościami w nauce owocuje lepszym uczeniem się i wyższymi wynikami w nauce? Wielu osób wierzy, że dzieci uczą się skuteczniej w klasach z uczniami o tych samych zdolnościach. Są w tej sprawie podzielone opinie. Czy powinniśmy uczyć razem czy osobno uczniów utalentowanych i z mniejszym talentem?

Czasami człowiek porywa się na omawianie lektury, która nie jest specjalnie popularna. I wspaniale. Istnieje bowiem pełna dowolność w doborze form i metod pracy. A zresztą, czy ona przypadkiem nie istnieje zawsze?