Wielokrotnie mawiamy, że chwile są ulotne jak motyle i trzeba się cieszyć każdą z nich. Wspomnienia z tych chwil przywracają nam zdjęcia. Stąd też dzisiaj postanowiłem zaproponować Wam kilka prostych narzędzi online, dzięki którym można przygotować kolaże ze zdjęć z różnych płaszczyzn nauczycielskiego życia: zawodowego (relacje z wydarzeń, tablo, realizacja projektów) czy prywatnego.

Od kilku lat wakacje zaczynam od uczestnictwa w konferencji Inspir@cje. Z Warszawy wyjeżdżam zawsze z teczką notatek i z głową pełną pomysłów, refleksji oraz motywacją do działania. Zanim odłożę moje konferencyjne notatki, chciałabym podzielić się jedną z refleksji.

We współczesnym świecie żyjemy rozdarci między wiarą w moc przedmiotów a poczuciem sprawczości, jakie daje nam kontakt z dotykowym ekranem. Wiele doświadczeń i eksperymentów, którym w przeszłości towarzyszył fizyczny kontakt z teleskopem, probówką czy pochylnią, poznajemy dziś za pomocą tekstu, obrazków bądź rzeczywistości wirtualnej. Na uczenie się przeznaczamy coraz więcej czasu, jednak w coraz mniejszej mierze chcemy go poświęcać na zmagania z materialnością świata.

Czytając artykuły, które w ciągu ostatnich lat opublikowałem na blogu „Wokół szkoły”, łatwo można dojść do wniosku, że moje sympatie polityczne lokują się daleko od obecnej władzy. Nie ukrywałem w tym czasie zarówno swojej krytycznej opinii o reformie wprowadzanej przez panią minister Annę Zalewską, jak o samym sposobie działania szefowej resortu edukacji. Zdarzyło się, nie raz i nie dwa, że czytelnicy zarzucali mi w komentarzach wręcz zaangażowanie polityczne i świadome czarnowidztwo, powodowane osobistą niechęcią do partii rządzącej.

Jedną z rzeczy, która mnie szczególnie drażni w szkole to dominujący (wciąż!) model uczenia się, oparty na wkuwaniu pod kartkówki. Bardzo cenię wiedzę, rozumianą jako utrwalony w pamięci długotrwałej zbiór informacji stanowiących spójną całość, które potrafimy wykorzystać w naszym życiu. Posiadanie takich zasobów jest niezbędne do działania. Warto dużo wiedzieć. Problem polega jednak na tym, że uczniowie w szkole przerabiają mnóstwo danych a dalej nie wiedzą. Nic z tego przerabiania nie wynika. Rozwiązaniem nie jest zatem zwiększenie puli wymagań. Kwestia tkwi w metodzie, w technice uczenia.

Rzeczywistość edukacyjna w Polsce jest szczególnie złożonym zagadnieniem. Nawet gdy mamy świetne pomysły, które mogłyby przyczynić się do unowocześnienia i poprawy jakości procesu nauczania/uczenia się w polskich szkołach, to nie wprowadzimy ich na większą skalę, ponieważ politycy (niestety po stronie rządowej i opozycyjnej) nie mają żadnego interesu we wprowadzaniu sensownych zmian w szkolnictwie. Dowodów na to aż nadto w ostatnich latach... No ale skoro coś bardzo chcemy zmienić, co w tej sytuacji możemy zrobić?