Na początku roku szkolnego nauczyciele są wypoczęci i pełni energii. Mają plany współpracy z innymi nauczycielami i podejmują wyzwania na rozpoczynający się rok szkolny. Warto zaplanować w szkole uroczyste otwarcie, aby utrzymać energię na dłużej. Przeważnie nie doceniamy takich pomysłów i nie widzimy korzyści z nich płynących. Ale mogą one zaowocować lepszą współpracą nauczycieli w nauczaniu uczniów, poprawą nauczania, zmianą „klimatu” szkolnego, podejmowaniem przez nauczycieli ambitnych wyzwań i w końcu większą satysfakcja z pracy.

Siedem lat temu w naszej szkole zaczęła się inność. Inność związana ze zmianami organizacyjnymi, dydaktycznymi i zmianami w przestrzeni szkolnej. Nie możemy powiedzieć, że potrojenie liczby uczniów w przeciągu siedmiu lat jest efektem świetnego usytuowania szkoły. Większość naszych uczniów jest spoza rejonu. Wpadliśmy więc na pomysł, a nawet kilkanaście, jak stworzyć szkołę na nowo, czyli in@czej.

Wakacje. Dla niektórych czas błogiego lenistwa, dla innych wytężonej pracy. Która droga lepsza? To zależy tylko od tego, czego nam akurat trzeba. Tak się jednak składa, że dla mnie jedno przeplata się z drugim. Ot, taka przygoda!

Cyfrowe narzędzia do tworzenia narracji coraz częściej pomagają uczniom pisać niesamowite opowieści. Szukając motywujących sposobów na rozwijanie umiejętności narracyjnych, natrafiłyśmy na bezpłatną aplikację Story Dice, będącą nawiązaniem do popularnej gry Story Cubes.

Przełom lipca i sierpnia, jak zawsze, zwiastuje nadejście kolejnego roku szkolnego, a wraz z nim fali nauczycielskich innowacji. To wcale nie sarkazm z mojej strony, choć sytuacja w polskiej oświacie zdaje się wróżyć raczej mozolne trwanie i ogarnianie rzeczywistości, aniżeli eksplozję ludzkiej pomysłowości. Zapewne owa fala nie będzie zatem zbyt wielka, jednak pozwolę sobie na delikatny optymizm.

Z papierowym teatrem zetknęłam się rok temu – w czerwcu 2018 r. za sprawą Pawła Pawlika i jego Akademii Wyobraźni z Lądka Zdroju. Pomyślałam, że przyda się w pracy polonisty nowa umiejętność i zgłosiłam się na warsztaty. A potem przepadłam. Bo papierowy teatr to nie tylko odtwarzanie treści – to praca na emocjach, uczenie empatii, analizowanie, ustalanie hierarchii, praca w grupie, planowanie i nauka odpowiedzialności.