#SuperKoderzy to program, w którym mamy szczęście działać od kilku edycji. Nowe narzędzia, nauka programowania, ciekawe warsztaty, poszukiwanie nowego, dzielenie się wiedzą – udział wniósł wiele dobrego do naszej edukacji. Pokazał mi, moim uczniom i uczennicom, że zdobywanie wiedzy to piękna przygoda, że razem można osiągnąć bardzo dużo.

Każdy z nas - nauczycieli marzy, aby podobnie jak bajkowa żaba zamieniła się w przystojnego księcia - nasz uczeń w sensie szkolnym zamienił się w zaciekawionego i zaangażowanego ucznia. Nie musi to pozostać tylko w sferze marzeń, gdyż trochę jako kreatorzy przestrzeni szkolno-lekcyjnej mamy wpływ do jakiej bajki - pracowni zaprosimy młodych ludzi. Wiadomo jednak, że nie każda bajka kończy się happy endem! I tak samo z naszymi uczniami! Ale warto czasem poczarować, by i nam - nauczycielom było bajecznie.

Nauczyciele wkładają wiele pracy w ocenianie, a niektórzy także w formułowanie i przekazywanie uczniom informacji zwrotnych. Czasami opinie nauczycieli nie są tak skuteczne, jak tego by chcieli. Wysiłek nauczycielski nie przekłada się na poprawę uczenia się. Dlaczego tak się dzieje?

Marzenia są rzeczą ludzką. Lepiej je mieć niż nie mieć, bo mogą skłaniać do działania. Mogą też być formą kompensaty za poczucie porażki, niedosytu, reakcją na problemy czy wręcz nieszczęścia. Czasem bywają mało realne, ale niemal w każdym można znaleźć choćby odrobinę motywującego prawdopodobieństwa.

O tym, jak zachować cyfrowy dobrostan, czym jest prywatność w sieci oraz gdzie przebiega granica między ochroną a kontrolą rodzicielską rozmawiali niedawno uczestnicy debaty pt. „Cyfrowe drogowskazy”. Debata podzielona została na 3 moduły, a każdy z nich skupiał się na perspektywie innej grupy: rodziców, nauczycieli i dzieci. Wnioski z przeprowadzonej dyskusji stanowią punkt wyjścia dla nowego programu edukacyjnego Samsung o nazwie „Stacja Galaxy. Bezpieczne miejsce w sieci”.

Wiele osób i instytucji poszukuje recepty na skuteczniejszą, nowoczesną edukację. Stowarzyszenie Cyfrowy Dialog od lat działa w oparciu o teorię kreatywnego uczenia się opracowaną przez Seymoura Paperta i rozwijaną przez Mitchela Resnicka. Jednocześnie trenerzy i trenerki organizacji promują edukację wzmacniającą kluczowe kompetencje przyszłości. Opracowanie spójnej metodyki, która pozwala na połączenie obu tych koncepcji, było więc kwestią czasu i naturalnym etapem w rozwoju Cyfrowego Dialogu.