Czas pracy nauczyciela od dawna budzi zazdrość. Na forach aż kipi od złośliwych uwag pod kątem „tych nierobów“, co to mają „aż tyle czasu wolnego“. Co jakiś czas pojawiają się propozycje zmian, które mają „urealnić“ czas godziny pracy nauczycieli. Pewnie dlatego Ministerstwo Edukacji Narodowej chce, aby nauczyciele rozliczali się bardziej drobiazgowo z własnego czasu. Ale... czy aby na pewno zajmując się czasem pracy nauczycieli przyczynimy się do rozwiązania istniejących problemów polskiej edukacji?

Wczoraj w całym kraju obchodzono Dzień Bezpiecznego Internetu. Tegoroczne hasło przewodnie – „Serfuję. Respektuję” – miało zwrócić uwagę na to, że każdy internauta ma prawo wykorzystywać potencjał sieci do samorealizacji, zdobywania informacji, nauki czy zabawy. Ponosi jednak odpowiedzialność za swoje działania w Internecie. Podczas serfowania w sieci powinien pamiętać o szanowaniu innych użytkowników i ich praw.

Z cyklu „45 minut”: w klasach trudnych zadanie domowe uczniowie zapisują bezpośrednio pod tematem lekcyjnym. Cała lekcja jeszcze widoczniej staje się przygotowaniem do odrabiania zadania domowego – do wzmacniania materiału. Uczniowie często preferują lekcje z bardzo widocznym celem. Ten sposób sprawdza się w zespołach uczniowskich o nikłej motywacji do samodoskonalenia. Czasami należy uczniów uszczęśliwić na siłę! Zaleca się łączenie takiego postępowania w przypadku lekcji o klasycznych ogniwach lekcyjnych.

Rozliczanie to element życia, który w dzisiejszych czasach zaczął stanowić popularne „must be”. Rozliczamy się więc każdego dnia: Wydział Edukacji – dyrekcję, dyrekcja – nauczycieli, nauczyciele – uczniów. Do tego rozliczają się rodzice (między sobą) i rodziny. Jednak najczęściej rozliczamy tych, w stosunku do których – z naszego punktu widzenia – jest to najłatwiejsze: DZIECI.

Idea 1:1 (komputer, tablet dla każdego ucznia) jest bardzo kuszącą wizją szkoły, w której każdy uczeń może faktycznie w pełni korzystać z dobrodziejstw dostępu do cyfrowych podręczników i nieograniczonych zasobów internetu. Ale, o czym się też stosunkowo mało mówi, jest wizją szkoły diametralnie inną od tej, do której jesteśmy przyzwyczajeni i do której są przyzwyczajeni uczniowie w polskich szkołach.

Louis Braille wynalazł alfabet dla niewidomych w wieku 16 lat. Mając zaledwie 13 lat, Ada Lovelace zafascynowała się matematyką, a potem napisała pierwszy program komputerowy. Z kolei Alexander Graham Bell już jako 19 latek zaczął eksperymentować z dźwiękiem i, dzięki temu, powstał telefon. Historia zna przypadki wielu wybitnych naukowców, którzy już w nastoletnim wieku rozbudzili swoją ciekawość i rozpoczęli eksperymenty naukowe – to właśnie im udało się doprowadzić do przełomowych odkryć, które zmieniły sposób w jaki żyjemy.