W czasie pandemii COVID-19 znajomość i umiejętność korzystania z różnorodnych narzędzi cyfrowych stała się kluczowa w edukacji. Uczniowie i nauczyciele zostali użytkownikami różnych platform oferujących możliwość prowadzenia wirtualnie zajęć. Platforma eTwinning jest jedną z takich platform oferującą narzędzia i doświadczenie tysięcy innowacyjnych nauczycieli. Najważniejszą jej cechą jest możliwość współpracy i prowadzenia międzynarodowych projektów szkolnych. Wiele inicjatyw organizowanych jest z wykorzystaniem metody projektu STEAM, który łączy wiedzę, metodologię badań oraz narzędzia nauki (S), technologii (T), inżynierii (E), sztuki (A) i matematyki (M), tym samym spajającym podstawy programowe różnych przedmiotów szkolnych.

Pierwszy raz z zabawami fabularyzowanymi zetknęłam się podczas warsztatów organizowanych przez Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA. I choć od tamtego spotkania minęło już sporo czasu, zabawy te nie zostały pokryte kurzem czasu. Towarzyszą mi nadal w pracy z moimi uczennicami i uczniami i kiedy wracam do nich okazjonalnie podczas klasowych, jak i szkolnych imprez również z rodzicami, nadal wywołują uśmiech na twarzy jej uczestników. Jednak jak zawsze w edukacyjnym (choć nie tylko) życiu, we wszystkim cokolwiek robię towarzyszy mi pytanie „Po co”? I choć wtedy znalazłam na nie odpowiedź, czując niedosyt zaczęłam pisać własne zabawy na potrzeby klasy, na potrzeby konkretnych sytuacji.

Ani przez chwilę nie wątpiłem, że nowa matura, w formule 2023, wypadnie bardzo dobrze. Tak być musiało. Nasi politycy nie traktują edukacji narodowej jako wartości, którą warto pielęgnować, ale doskonale rozpoznają znaczenie sukcesu egzaminacyjnego młodzieży dla dobrego samopoczucia elektoratu, szczególnie tuż przed wyborami. Mając na swoich usługach Centralną Komisję Egzaminacyjną (CKE), mogą liczyć na właściwe dobranie poziomu trudności przygotowanych testów. Przykro to pisać, ale tradycja pełnej dyspozycyjności politycznej tej rzekomo eksperckiej instytucji sięga samego zarania jej historii i trwa niezależnie od tego, kto sprawuje władzę.

Każdy nauczyciel powie, że łatwiej uczyć w mało licznej klasie. Łatwiej jest wtedy zróżnicować metody nauczania i dostosować je do potrzeb poszczególnych uczniów. Oczywiście jest też mniej prac do sprawdzania. Jednak nauczyciele rzadko mają wpływ na wielkość swoich klas. Mało liczne klasy są też droższe, często normą jest 25 osób w klasie, a czasami nawet więcej.

W edukacji nastawionej na dziecko kładziemy nacisk na aktywności, w których uczniowie i uczennice są aktywni, podejmują decyzje i rozwiązują problemy. Metodą, która pozwala nam to osiągnąć jest Design Thinking. Jest to proces rozwiązywania problemu w taki sposób, który pozwala dopasować rozwiązanie do potrzeb odbiorcy, a dzieciom – rozwinąć wiele kompetencji: kreatywność, empatię, krytyczne myślenie, współpracę, komunikację. Uczy też, jak podejmować decyzje i wypracowywać kompromisy, a jednocześnie daje uczniom i uczennicom poczucie sprawczości.

Hejt nie jest domyślnym sposobem komunikacji w sieci. A walka z toksycznym językiem nie oznacza łamania wolności słowa - tłumaczy językoznawca dr Paweł Trzaskowski. Badacz opisuje mechanizmy hejtu i skuteczne sposoby na ograniczenie tego zjawiska.