Zazwyczaj jakiekolwiek prognozowanie w polskiej edukacji procesów tak złożonych, że w zasadzie chaotycznych (nikt chyba nie wątpi, że polska oświata jest chaosem, nawet z pominięciem jej obiektywnej złożoności), przypomina wróżenie z fusów i jest daleko posuniętą spekulacją. Niemniej jednak wizja oświaty powszechnej - jako nie tyle klasy, co całej szkoły odwróconej - nosi znamiona prawdopodobieństwa.

Sport niesie ze sobą wiele korzyści dla rozwoju psychofizycznego, dlatego musimy uświadomić sobie, jak bardzo potrzebny jest ruch do prawidłowego dorastania naszych dzieci. Niektórzy uczniowie boją się wuefu, ale nie powinna to być podstawa do zwolnienia z tych zajęć.

Wystartowała rekrutacja do XXI edycji Programu Stypendiów Pomostowych. Ponad 460 stypendiów pomostowych na I rok studiów czeka na zdolnych, ambitnych maturzystów, pochodzących z małych miejscowości i niezamożnych rodzin. Roczna wysokość stypendium to 7000 zł.

Jesteśmy świadkami ogromnej zapaści edukacji, zwłaszcza w obecnej Polsce z coraz liczniejszymi wakatami w publicznych szkołach. Rodzi to różne pytanie o przyszłość szkoły i zawód pedagoga. Moim zdaniem zawód nauczyciela nie zniknie, tylko bardzo się zmieni. Edukacja przetrwa choć szkoła się zmieni i taka, jaką znamy, raczej nie przetrwa. Te zmiany już widać. Zachodzą burzliwie i rewolucyjnie. Cały czas coś wrze i się kotłuje. Czy to chaos? Czy też jakieś kierunkowe zmiany? Gdy proces zajdzie, to retrospektywnie będzie wydał się prostym i oczywistym. Gdy jesteśmy w trakcie, niejako w oku cyklonu, to trudno rozróżnić działania, które są kierunkowe i te, które są jedynie szumem, o którym niebawem zapomnimy.

Są wakacje. Leżę na kamienistej plaży w Czarnogórze. Od kilku dni parzę sobie stopy białymi, gładkimi kamieniami. W pewnej chwili uświadamiam sobie, że doskonale nadawałyby się do pisania po nich. Zbieram je do pudełka. Tyle, ilu mam uczniów i kilka zapasowych. Za miesiąc - w dzień rozpoczęcia roku - uczniowie znajdują je zapakowane w kolorową bibułkę, z napisem “Witaj w 1. klasie!”. Po roku, na zakończenie 1.klasy, gdy się rozstajemy, niektórzy nadal będą nosić je w piórnikach.

Dawno, dawno temu, z okazji pięćdziesiątych urodzin, otrzymałem w prezencie swoją podobiznę, udatnie wkomponowaną w sylwetkę Supermana. W otaczających ją „dymkach” zapisano wypowiedzi na mój temat członków rodziny, współpracowników i znajomych. Miałem za zadanie odgadnąć ich autorów. Z niektórymi poszło łatwo.