Gry angażują. Wie to każdy, kto spędził noc przy komputerze próbując kolejny raz bez powodzenia uratować życie Lary Croft. Gramy bo lubimy... Dla odmiany wiele z naszych codziennych zadań opiera się na tym, że robimy coś, czego nie lubimy, bo musimy. W tej kwestii nic nas nie różni od naszych uczniów... Jednak w tym przypadku można połączyć przyjemne z pożytecznym i mechanizmy z gier zaadoptować na potrzeby pracy dydaktycznej z naszymi uczniami. Możemy to sfinansować z własnego budżetu(!), z grantów pozyskanych z funduszy UE lub... zrobić to całkiem za darmo.

Jak stworzyć atrakcyjną dla graczy edukacyjną? I to w dodatku grę finansową. To pytanie było ciągle stawiane już od początku istnienia zespołu pracującego nad „Wielką Kasą”. Było to duże wyzwanie, nad którym głowiła się cała interdyscyplinarna grupa, w skład której wchodzili specjaliści od ekonomii i finansów, wykładowcy uczelniani, matematycy, graficy oraz programiści, a także sami gracze. Całe przedsięwzięcie było dodatkowo utrudnione ze względu na samą tematykę gry.

Dla kogo napisane są podręczniki? Dla nauczycieli czy dla uczniów? Młodzi i ambitni nauczyciele najszybciej odkrywają odpowiedź. Świetnie opowiedział o tym podczas jednej z konferencji TEDx Tyler DeWitt, nauczyciel biologii i chemii ze Stanów Zjednoczonych.

W ostatnich latach coraz większa uwaga jest poświęcana tematyce gier komputerowych i ich wykorzystania w innym niż stricte rozrywkowym celu. Rynek ten bardzo dynamicznie rośnie w siłę, co jest zasługą nie tyle ewolucji w samej branży, co zmiany jego postrzegania przez środowisko biznesowe, a także zainteresowanie się samym tematem przedstawicieli z innych dziedzin.

„Powiadają, że historia jest najlepszą z nauczycielek oraz, że opowieści o czynach dokonanych w przeszłości określają kim jesteśmy teraz i kim będziemy w przyszłości. Mówi się też, że każda taka historia to lekcja, z której płynie światło prawdy. Opowiem Wam jedną taką historię. Znam ją dość dobrze, jako, że przez bardzo długi czas zbierałem jej fragmenty i zapisywałem w tej księdze. Przez całe lata próbowałem ułożyć z nich jakąś spójną całość. Każde słowo wryło się głęboko w moją pamięć. Być może teraz, gdy będę opowiadał Wam tę historię znajdę wreszcie odpowiedzi, których szukam.“

Drama jest uznawana za jedną z najbardziej atrakcyjnych metod edukacyjnych. Właśnie na niej i na teatrze oparty jest nowatorski projekt nauczania języka niemieckiego z piosenkami Marleny Dietrich. The Blue Angel – zapożyczający nazwę z jednego z najgłośniejszych filmów z udziałem tej gwiazdy – to wymyślony w Polsce spektakl edukacyjno-artystyczny, który wnosi nową jakość do nauki języka i jest świetnym przykładem zastosowania edutainment w nauczaniu.