Kwiecień to szczególna okazja do rozmowy o zmianach klimatu. 22. tego miesiąca obchodzimy Światowy Dzień Ziemi. Akcję, której celem jest promowanie postaw proekologicznych. Organizatorzy Dnia Ziemi chcą uświadomić politykom i obywatelom, jak kruchy jest ekosystem planety ludzi. Od lat kwestią działań na rzecz ochrony klimatu interesują się szkoły oraz uczniowie. Te pierwsze często poprzez organizację uroczystych akademii, ci drudzy nierzadko manifestując i upominając się o swoją przyszłość na przykład w ramach Młodzieżowego Strajku Klimatycznego.

Lubię pracować z filmem. Chętnie korzystam z okazji, by łączyć różne tworzywa i różne teksty kultury. Z równą radością zachęcam młodych ludzi do oglądania, co tworzenia własnych produkcji. Dlatego cieszy mnie fakt, że tym razem udało się połączyć dwa wartościowe dzieła.

W ostatnich minutach lekcji uczniowie myślą już tylko o przerwie. Kiedy jednak pozwolimy na to, aby lekcja nie była zakończona podsumowaniem, to to czego się uczniowie uczyli, może zniknąć. Konieczna jest refleksja. W tym wpisie przedstawię 27 sposobów na zakończenie, w którym możliwe jest wykrycie i skorygowania nieporozumień, podkreślenia kluczowych punktów i utrwalenia nowo poznanych treści. Do nich rekomenduję dodać te, które zawarliśmy w tzw. Pudełku refleksji. Razem będzie to ponad 50 sposobów. Wypróbujcie!

Aż 60% nauczycieli i nauczycielek języka angielskiego nie zgadza się z twierdzeniem, że sztuczna inteligencja i zautomatyzowane tłumaczenia doprowadzą do tego, że przestaniemy się uczyć języków obcych. Tak prezentują się wyniki badania przygotowanego przez ekspertów British Council oraz Research Institute of Digital Innovation in Learning. Wielu respondentów i respondentek podkreślało to, jak głębokie są kulturowe, społeczne i emocjonalne aspekty języków oraz to, że sztuczna inteligencja nie jest w stanie zastąpić interakcji międzyludzkich, jakie między innymi zachodzą między uczniami na zajęciach.

Zachwycanie się fińską edukacją jest w Polsce dość powszechne, nie od dziś, a miejsce Finlandii w międzynarodowych badaniach edukacyjnych często przywołują politycy, akademicy, dyrektorzy i nauczyciele czy działacze organizacji pozarządowych. Ten punkt odniesienia bywa jednak uproszczony, często bowiem przywołujemy elementy, które akurat nam pasują, a pomijamy inne. Stąd też być może w naszych rozmowach upowszechniamy też mity, które upraszczają obraz fińskiej edukacji (np. mylnie twierdzono, że w szkołach nie ma podziału na przedmioty). Zorganizowane po raz pierwszy w Polsce Dni Fińskiej Edukacji i konferencja online "Szkoła po fińsku. 6 aspektów fińskiej edukacji", pod patronatem Ambasady Finlandii, były okazją do przyjrzenia się kilku fundamentalnym założeniom i praktycznym aspektom tego wielkiego sukcesu edukacyjnego.

Minął miesiąc od publikacji artykułu „Wyzwanie dla prawnika”, w którym zawarłem krytyczną opinię na temat narracji poczytnej książki Marcina Kruszewskiego „Prawo Marcina”, dotyczącej praw uczniów w szkole. Wyraziłem w nim nadzieję, że autor, rysujący prosty i jednoznaczny obraz tych praw, zechce również, dla dobra szkolnych relacji, pochylić się nad perspektywą nauczycieli. Niektórzy czytelnicy odebrali to jako atak na pana Kruszewskiego, a słowo „wyzwanie” jako chęć konfrontacji. Tymczasem, pomimo akcentów krytycznych, doceniłem w artykule znaczenie owej książki dla podniesienia świadomości prawnej uczniów. Z perspektywy dyrektora szkoły doskonale widzę jednak słabości prawa, z którymi na co dzień muszą mierzyć się nauczyciele. Uważam, że rozmowa na ten temat byłaby bardzo pożyteczna.