Wiemy, jak w szkołach potrzebna jest akceptacja błędu. Mówimy, że błędy są częścią procesu uczenia się i że każdy uczący się je popełnia. Jednak uczniowie boją się podejmować ryzyko, które może zaowocować błędem.

Tytułowa parafraza łacińskiej maksymy „Przez trudy do gwiazd” jak ulał pasuje do dziejącej się właśnie historii szczepienia nauczycieli przeciw COVID-19 za pomocą preparatu firmy AstraZeneca. Pokazuje, jak głęboko sięga (słuszne) nauczycielskie poczucie krzywdy, jak (zasłużenie) mikroskopijne jest zaufanie środowiska oświatowego do władz, jak wreszcie rozemocjonowani miotamy się w edukacyjnym grajdołku, formułując (usprawiedliwione) oczekiwania, protestując przeciwko (ewidentnemu) lekceważeniu przez władze potrzeb szkolnictwa. A było to tak.

Stowarzyszenie Demagog przygotowało edukacyjną grę Fajnie, że wiesz (fajniezewiesz.pl), która uczy, jak odróżnić prawdziwe informacje od fałszywych w Internecie. Jest to kolejne działanie organizacji, którego celem jest nauka krytycznego myślenia już od najmłodszych lat.

„Równość szans edukacyjnych – zdefiniowana nie tylko jako dostęp do zasobów, ale przede wszystkim jako wsparcie adekwatne do indywidualnych potrzeb – to cecha dojrzałych społeczeństw, bo może ją zagwarantować jedynie wysokiej jakości, publiczny, bezpłatny system oświaty” – piszą autorzy rekomendacji „PowerED. Jak przeciwdziałać wykluczeniom w edukacji?”. W powstanie dokumentu zaangażowanych było ponad 40 ekspertów i ekspertek – nauczycieli, samorządowców, przedstawicieli organizacji pozarządowych, a także przedsiębiorstw prywatnych. Jak zatem zorganizować szkołę, by wyrównywać szanse polskich uczniów?

Jak sobie radzę na co dzień? Rok 2020 bez wątpienia sprawił, że częściej zadajemy sobie to pytanie. Covidowa rzeczywistość, wiele niewiadomych i poczucie zagrożenia utrudnia nam funkcjonowanie.

Kultura ściągania wrośnięta jest mocno w naszą rzeczywistość szkolną i uniwersytecką. Istnieje od dawna. Jest jak ugruntowany rytuał. Przyzwyczailiśmy się. Nawet pozwalamy ściągać. I tak erozja życia społecznego trwa, wdrażamy się w nią od małego. Udajemy, że nie widzimy ściągania. Tak jak nadzorca lub karbowy na plantacji z niewolnikami lub polu z chłopami pańszczyźnianymi. Ludzki pan... Jarek Szulski w książce "Nauczyciel z Polski" nazywa to kulturą folwarku.