fot. domena publiczna - Pixabay.com

"Czy wiedziałeś, że częstotliwość odświeżania monitora 120 kHz oznacza, że wiązka odświeżania przebiega przez ekran 120 000 razy na sekundę? W uproszczeniu oznacza to, że w ciągu sekundy nasz mózg otrzymuje tyle impulsów. Jest to niezauważalne dla oka, ale czy na pewno dla naszego mózgu?"... Tak się zaczyna tekst, który został niedawno opublikowany na pewnej witrynie internetowej i od szeregu dni "żyje własnym życiem": jest linkowany, podawany z rąk do rąk w kolejnych stronach, forach i grupach dyskusyjnych. Tekst "podają dalej" ludzie zapewne realnie zatroskani o zdrowie swoich wychowanków. Dzielą się obawą, ostrzegają innych. "Czy wiedziałeś?!"

fot. Fotolia.com

Niemal co drugi uczeń szkoły podstawowej doświadcza różnych form dokuczania ze strony rówieśników, a skala zjawiska w klasach I-VI jest większa niż w gimnazjach. Nie zawsze rodzice są świadomi istnienia tego zjawiska, często dowiadują się o nim zbyt późno. Co rodzic może powiedzieć swojemu dziecku, aby mu pomóc, wesprzeć w trudnej sytuacji?

fot. Stanisław Czachorowski

Szkoła to nie tylko miejsce nauki w klasie, to także lokalne centrum społeczno-kulturalne. Zwłaszcza w małych miejscowościach i na wsiach. Dla szkoły nie ma tam za wielu alternatyw. Likwidowanie małych szkól z powodów ekonomicznych (bo niby taniej jest dowozić dzieciaki) to marnowanie potencjału miejsca. Edukacja to nie filantropia, lecz inwestycja. To także edukacja ustawiczna i pozaformalna, mimo że na te formy działalności nie ma dotacji "na ucznia".

(C) Edunews.pl

Kostki do gry to jedno z takich narzędzi edukacyjnych, które nie jest zbyt często wykorzystywane w edukacji i szkoda. Użycie kości na zajęciach z dziećmi może mieć wielorakie zastosowanie – najczęściej do nauki matematyki, ale można też grać w kości z piktogramami (rozwijając wyobraźnię i umiejętności językowe) czy sylabowe, zgłoskowe (ćwicząc wymowę). Nic nie stoi na przeszkodzie, aby na kości nakleić kody QR i już mamy zupełnie nowy wymiar zajęć edukacyjnych.

fot. Fotolia.com

Czy można wyobrazić sobie szkołę bez tradycyjnych ocen? Bez cyferek wpisywanych do dziennika? Bez odpytywań na pięć, cztery czy trzy? Bez walki o stopnie? W moim przekonaniu oceny są nie tylko zbędne - są także przeciwskuteczne. Nie pomagają w realizowaniu zasadniczych celów szkoły.

fot. Fotolia.com

"Czas TIKa u specjalnych" to hasło pod którym odbyło się siódme webinarium Superbelfrów poświęcone wykorzystaniu nowoczesnych technologii w nauczaniu dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Dwie nauczycielki, na co dzień pracujące w szkole specjalnej, starały się udowodnić, że TIK można i należy wdrażać ucząc dzieci z niepełnosprawnością intelektualną. Nowoczesne technologie świetnie wspomagają terapię dzieci z różnymi dysfunkcjami. Dzięki umiejętnie dobranym aplikacjom, ćwiczeniom, pomocom usprawniać można m.in analizę i syntezę wzrokowo-słuchową, motorykę małą, integrację sensoryczną oraz orientację przestrzenną. Nauczycielki pokazały, jak bardzo można zaangażować dzieci w pracę nad usprawnianiem zaburzonych funkcji i jak sprawić, żeby ten proces nie był dla dziecka żmudny i nudny.