Animacja poklatkowa to technika realizacji krótkich filmików, które tworzy się łącząc zdjęcia tak, aby zazwyczaj nieruchome obiekty dawały wrażenie samodzielnego poruszania się. Najczęściej filmy animowane są przeznaczone dla najmłodszych lub do reklam i każdy z nas niewątpliwie pamięta z dzieciństwa swoje ulubione kreskówki. Kiedyś stworzenie animacji poklatkowej wymagało studia nagrań, dzisiaj dzieciaki tabletem tworzą swoje dzieła w kilka minut.

Daty, nazwy miejscowości największych bitew, przydomki władców oraz wiele innych faktów, których nie sposób wszystkich spamiętać. Historia, choć bardzo ważna dla młodego pokolenia, jest jednym z najmniej lubianych przedmiotów szkolnych. Tradycyjne formy przekazu wiedzy są mało angażujące i nudne... Co zrobić by historia stała się bliższa każdemu uczniowi?

fot. Fotolia.com

Nauczanie otwarte znów staje się coraz bardziej powszechne, po szczycie popularności nauczania na odległość (ODL) w latach 90. ubiegłego wieku. W związku ze zmianami społecznymi, technologicznymi i zmianami w życiu zawodowym, edukacja uległa globalizacji, a z nauczania otwartego korzysta obecnie więcej osób, niż kiedykolwiek wcześniej. Najważniejsze pytanie brzmi: jak wdrażać ten rodzaj nauczania, aby osiągać najlepsze wyniki?

Słowem-kluczem do prawidłowego rozwoju małego dziecka w szkole może być „różnorodność”. Najmłodsi uczniowie powinni mieć maksymalnie zróżnicowane zajęcia lekcyjne, aby doświadczali różnych sytuacji i aktywności edukacyjnych. Zdecydowanie powinniśmy unikać nudy i rutyny, aby nie zabijać w dzieciach naturalnej ciekawości świata i chęci eksperymentowania.

Wielu, a prawdopodobnie większość nauczycieli, zwłaszcza tych „poważnych” przedmiotów szkolnych, nie traktuje gier zbyt poważnie, jako narzędzi, które mogłyby wspierać nauczanie. Jeśli wypowiadają się o grach, to raczej wytykając negatywne skutki ich istnienia, np.: „Oni [uczniowie] ciągle grają, zamiast się uczyć!”. Tymczasem gry i mechanizmy gier mogą mieć bardzo pozytywny wpływ na uczenie się, a wręcz wspierać ten proces. Jak? Posłuchajmy praktyków.

fot. Wioletta Rafałowicz

Czy warto przygotowywać autorskie spektakle profilaktyczne? Tak, chciałabym przekonać wszystkich sceptycznych. Moi uczniowie z dużym zaangażowaniem tworzyli przedstawienie i zadawali pytania po skończonym spektaklu. Sytuacje przedstawiane są spotykane w codziennym życiu uczniów, ale nie zawsze przez uczniów zauważone.