Nowe otwarte, społecznościowe i partycypacyjne media na pewno posiadają znaczący potencjał do przekształcenia kształcenia i nauczania. Oferują uczniom i nauczycielom wiele sposobów komunikowania się i współpracy, nawiązywania kontaktów z szeroką siecią współuczestników oraz wyszukiwania i operowania informacjami. Dodatkowo aktualnie istnieje wiele bezpłatnych zasobów i narzędzi edukacyjnych.

Uczniowie tworzą świetne blogi, które odpowiednio wspierane przez nauczyciela mogą być ważnymi narzędziami edukacji obywatelskiej dla całej społeczności lokalnej – to wniosek płynący z zakończonego wczoraj projektu „Blogowa Mapa Przemian”. Autorzy zwycięskich blogów, którzy brali udział w konkursie na najlepsze blogi poświęcone tematyce funduszy europejskich odebrali w Warszawie nagrody z rąk Adama Zdziebło, podsekretarza stanu w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego. 

Drama jest uznawana za jedną z najbardziej atrakcyjnych metod edukacyjnych. Właśnie na niej i na teatrze oparty jest nowatorski projekt nauczania języka niemieckiego z piosenkami Marleny Dietrich. The Blue Angel – zapożyczający nazwę z jednego z najgłośniejszych filmów z udziałem tej gwiazdy – to wymyślony w Polsce spektakl edukacyjno-artystyczny, który wnosi nową jakość do nauki języka i jest świetnym przykładem zastosowania edutainment w nauczaniu.

W wieku sześciu lat w płacie czołowym mózgu występuje największa ilość połączeń neuronalnych. Jednak utrzymane zostają jedynie te, których dziecko używa. Mózg konsekwentnie kieruje się bowiem zasadą: „Używaj lub wyrzuć!” Stabilizuje się tylko część połączeń, im jesteśmy starsi, tym mamy ich mniej. Te struktury, które są wykorzystywane, mózg dalej rozbudowuje, nieużywane uznaje za niepotrzebne i je usuwa.

Rodzice są wielkim kapitałem społecznym szkoły, którego zupełnie nie umie się w Polsce wykorzystać. Mają do zaoferowania swoje szerokie kompetencje zawodowe i chęć do zaangażowania w pracę na rzecz swoich dzieci, ale bariery jakie zostały zbudowane między nauczycielami i rodzicami powodują, że rodzice są ciągle marginalizowani i tylko w niewielu szkołach udaje się stworzyć klimat przyjazny dla współpracy. To jeden z ważnych wniosków płynących z panelu „Na co my, rodzice, mamy wpływ w szkole – potrzeby i rzeczywistość“, która odbyła się pod koniec listopada w Warszawie w ramach międzynarodowej konferencji „Rodzice jako wolontariusze i uczestnicy edukacji swoich dzieci”.

Zastanawiam się, ile jeszcze potrzeba napisać raportów i przedstawić dowodów na to, że polska szkoła nie ma nic wspólnego z normalną edukacją i kształceniem kompetencji, aby urzędnicy MEN otworzyli oczy i przekonali się, że wymyślili nie system oświaty, lecz szkaradnego i brzydkiego potwora, który na każdym szczeblu kształcenia szkodzi uczniom w nauce. Ta chwila, sądząc po samozachwytach, pewnie nie szybko nastąpi. Oczywiście to, że przy każdym nieprzemyślanym pomyśle tracą uczniowie, nic nie znaczy dla ministra i jego podwładnych – przecież to nie dla uczniów jest polska szkoła.