Kiedy wprowadzamy małemu dziecku do jego słownika słowo wysoki, jednocześnie musimy wprowadzić wyraz niski, ponieważ bez tego nie zrozumie istoty znaczenia tego słowa. Zawsze jednocześnie powinniśmy podać wyraz przeciwstawny. Jeśli coś jest gorące to musi być i zimne, gruby potrzebuje chudego, a szorstki nie istnieje bez gładkiego. Tego typu ćwiczenia powodują, że dziecko potrafi zrozumieć te pojęcia, zdefiniować je, wreszcie stosować.

Według popularnego powiedzenia, problem dobrze zdefiniowany, to problem w połowie rozwiązany. W szkole uczniowie zazwyczaj „dostają” problemy do rozwiązania – rzadko rozwiązywane są ich problemy, kwestie, które to dzieci uznały za istotne. W ramach tygodniowej akcji w mojej klasie, próbowałam ustąpić pola uczniom i stworzyć im przestrzeń na zdefiniowanie zagadnień ważnych dla nich samych, wybór tego, którym chcą się zająć, następnie zaś wdrożenie faktycznych rozwiązań. Było warto!

Teatr dla Najnajów jak sama nazwa mówi przeznaczony jest dla naj, naj młodszych widzów. Zwykle od 6 miesiąca życia do ok. 3 roku życia. Granica wieku jest dość płynna i wszystko zależy od indywidualnego rozwoju dziecka oraz od reżysera i scenariusza spektaklu. Jedno jest pewne- spektakl dla 6 -letniego widza nie może być łatwy w odbiorze dla widza 2 – letniego. A wszystko wynika ze zróżnicowanego rozwoju dziecka, jak i jego potrzeb rozwojowych.

Nauczanie zdalne jest szczególnie trudne z małymi dziećmi. Dzieci przede wszystkim tęsknią za swoimi przyjaciółmi i za wzajemnym kontaktem. Uczenie się jest procesem społecznym, a małe dzieci uczą się, bawiąc się, obserwując i aktywnie angażując się w interakcje z rówieśnikami. Przebywanie razem z innymi dziećmi jest bardzo ważne dla uczenia się, rozwoju i dobrego samopoczucia małych dzieci. Amerykańska Akademia Pediatrii wzywa, aby starać się o jak najszybszy powrót dzieci do szkoły. Twierdzi, że ryzyko izolacji społecznej może konkurować z ryzykiem samego koronawirusa (Kaymenetz, 2020).

Faktem jest, że zamiłowania czytelnicze dzieci powinny być rozwijane w domu rodzinnym, od najmłodszych lat. Nie wyobrażamy sobie życia maluszka bez książeczek do oglądania. Sprawia nam radość, gdy dziecko wskazuje na ilustracjach przedmioty, zwierzęta, gdy naśladuje odgłosy zwierząt, pojazdów. Cieszy nas, gdy zaczyna przeliczać elementy zbioru pokazanego w książeczce, gdy potrafi nazwać literki lub sylaby. W wielu rodzinach dziecko doświadcza rytuału codziennego czytania bajek, książek przed snem i faktem jest, że dzieci tego pragną potrzebują i chętnie słuchają.

Oglądając obrazy pokazujące w jakim tempie zmienia się otaczający nas świat, a w szczególności zmiany klimatyczne, następujące w ostatnim czasie, powinny zastanowić każdego i zmusić do głębszej refleksji na temat tego, jakie jest moje miejsce w świecie i co mogę zrobić, aby moje funkcjonowanie nie wpływało negatywnie na stan klimatyczny świata. Uważam, że jako nauczyciel, osoba mająca wpływ na rozwój uczniów i kształtująca postawy przyszłych pokoleń, w szczególny sposób powinnam dbać o to, aby moje zachowania i nawyki dawały uczniom przykład świadomego i odpowiedzialnego funkcjonowania w otaczającym nas świecie.