Coraz więcej osób żyje w środowisku przepełnionym informacjami. Dookoła dzwonią telefony, przychodzą maile, pojawiają się nowe informacje na stronie, wyskakują różne powiadomienia. Większość z nas nie potrafi już skupić się na jednym zadaniu. Z każdej strony coraz to nowe komunikaty walczą o naszą uwagę. Czy chaos informacyjny to plaga naszych czasów?
Praca ucznia, studenta i naukowca w zasadzie polega na sporządzaniu notatek. W przypadku nauk technicznych czy biologiczno-chemicznych ma on jeszcze do czynienia z laboratorium i eksperymentem. Ale humaniście dość, że umie czytać, notować i tworzyć własne interpretacje rozmaitych zagadnień. Ale czy na pewno to wystarczy?
Starożytny Grek, który chciał uchodzić za człowieka wykształconego, musiał wyuczyć się trzech podstawowych umiejętności: czytania, pisania i pływania. Współcześnie zupełnie nowego znaczenia nabiera ta trzecia zdolność, jako że do określenia informacyjnego środowiska człowieka zaczęto powszechnie używać wodnych metafor.
Do tej pory zwykło się mówić o wychowywaniu do mediów mając na myśli głównie dzieci i młodzież. Dyskutowano o rodzinie jako naturalnym miejscu, w którym dokonuje się odbiór przekazów medialnych czy o rodzicach, którzy powinni pełnić rolę pierwszych pedagogów w tym zakresie. Co jednak z innymi grupami wiekowymi?
Media zmieniły nasze społeczeństwo i kulturę, wywarły ogromny wpływ na politykę, stały się jednym z ważniejszych sektorów gospodarki. Współczesny świat dzieje się na ekranach telewizorów, poznajemy go z radia, prasy i stron internetowych. Ten medialny świat stał się ważniejszy, bardziej realny i prawdziwy od codziennej, poznawanej bezpośrednio rzeczywistości.
Wychowanie do mediów jest w polskiej szkole zepchnięte na margines. Od 1997 r. istnieje jako ścieżka programowa. Coraz więcej osób dostrzega konieczność zastąpienia jej obowiązkowym przedmiotem. Póki co pozostają pedagogiczne działania partyzanckie. A jak jest w Twojej szkole? Jak organizować w niej edukację medialną, co powinno być w programie?
Coraz więcej osób żyje w środowisku przepełnionym informacjami. Dookoła dzwonią telefony, przychodzą maile, pojawiają się nowe informacje na stronie, wyskakują różne powiadomienia. Większość z nas nie potrafi już skupić się na jednym zadaniu. Z każdej strony coraz to nowe komunikaty walczą o naszą uwagę. Czy chaos informacyjny to plaga naszych czasów?
Praca ucznia, studenta i naukowca w zasadzie polega na sporządzaniu notatek. W przypadku nauk technicznych czy biologiczno-chemicznych ma on jeszcze do czynienia z laboratorium i eksperymentem. Ale humaniście dość, że umie czytać, notować i tworzyć własne interpretacje rozmaitych zagadnień. Ale czy na pewno to wystarczy?
Starożytny Grek, który chciał uchodzić za człowieka wykształconego, musiał wyuczyć się trzech podstawowych umiejętności: czytania, pisania i pływania. Współcześnie zupełnie nowego znaczenia nabiera ta trzecia zdolność, jako że do określenia informacyjnego środowiska człowieka zaczęto powszechnie używać wodnych metafor.
Do tej pory zwykło się mówić o wychowywaniu do mediów mając na myśli głównie dzieci i młodzież. Dyskutowano o rodzinie jako naturalnym miejscu, w którym dokonuje się odbiór przekazów medialnych czy o rodzicach, którzy powinni pełnić rolę pierwszych pedagogów w tym zakresie. Co jednak z innymi grupami wiekowymi? 
Media zmieniły nasze społeczeństwo i kulturę, wywarły ogromny wpływ na politykę, stały się jednym z ważniejszych sektorów gospodarki. Współczesny świat dzieje się na ekranach telewizorów, poznajemy go z radia, prasy i stron internetowych. Ten medialny świat stał się ważniejszy, bardziej realny i prawdziwy od codziennej, poznawanej bezpośrednio rzeczywistości.
Wychowanie do mediów jest w polskiej szkole zepchnięte na margines. Od 1997 r. istnieje jako ścieżka programowa. Coraz więcej osób dostrzega konieczność zastąpienia jej obowiązkowym przedmiotem. Póki co pozostają pedagogiczne działania partyzanckie. A jak jest w Twojej szkole? Jak organizować w niej edukację medialną, co powinno być w programie?
Ostatnie komentarze