Wyobraź sobie taką sytuację: jesteś nauczycielem, z kilku a nawet z kilkunastoletnim stażem, masz swój plecak, w którym w mniej lub bardziej uporządkowany sposób przechowujesz swój warsztat, lubisz swoją pracę, choć czasem miewasz momenty zwątpienia, bywasz zmęczony, ale generalnie wysypiasz się i dbasz o siebie, no i tworzysz, wymyślasz, bo czujesz odpowiedzialność, bo chcesz, żeby było efektownie i efektywnie. Z czasem dochodzisz do momentu, w którym mówisz sobie: dość! Mam już tyle i tyle umiem, że więcej mi nie potrzeba. I pewnego pięknego dnia, w niczym niezmąconej błogości, spotykasz kogoś, kto zapala w tobie nową iskierkę i to wybucha! Dlaczego? Zaraz się dowiesz.

Szkolne drużyny cheerleaders mogą przynieść wiele korzyści nie tylko szkole, ale także młodzieży w ich procesie wychowawczym. Jeśli do tej pory, szkolne cheerleaderki wywoływały skojarzenia rodem z amerykańskich filmów, gdzie stereotypowe cechy są wręcz przerysowane, to spieszę z informacją, że prawdziwy cheerleading jest od tego bardzo daleki.

Pomysł wykorzystania podczas lekcji tekstów napisanych przez autorów piosenek nie jest niczym nowym – nauczyciele historii, języka polskiego i innych przedmiotów od lat zaskakują uczniów analizą utworów wykonywanych przez T-raperów znad Wisły, Jacka Kaczmarskiego, Elektryczne Gitary (płyta Historia), Perfect, Kult czy rodzimych raperów. Mam wrażenie, że im więcej czasu mija od daty napisania piosenki, tym trudniej młodym uczniom zrozumieć przekaz piosenek i ustalić niezbędny do tego kontekst.

Od najmłodszych lat lubimy grać w różne gry, karciane, planszowe, logiczne, strategiczne, zręcznościowe, czy sportowe. Gramy w nie na specjalnych planszach, z użyciem pionków, kostek, kart, specjalnych gadżetów, sprzętu sportowego lub na swoich smartfonach czy komputerze, a czasami potrzebujemy tylko ołówek i kartkę papieru, aby świetnie bawić się podczas gry w „kółko i krzyżyk” lub „państwa-miasta”...

Wakacje. Wiejski klimat. Kawa i relaks. Tak zaczęło się wymyślanie, a w zasadzie zastanawianie się nad tym, co tak naprawdę wiem o miejscu, w którym teraz jestem?

Wakacje to zazwyczaj dla wielu z nas czas odpoczynku. Czas długo wyczekiwany. Niekiedy na długo przed wakacjami planujemy już co, gdzie, z kim, kiedy. Często bywa i tak, że nasze wyjazdy krótsze, bądź te nieco dłuższe, to swego rodzaju last minute. Wyjeżdżamy, przyjeżdżamy, odwiedzamy. Jedno jest pewne - wakacje to taki czas, który chcielibyśmy spędzić wspólnie, bez pośpiechu, z osobami nam bliskimi. Często tym spotkaniom towarzyszą podróże, a na plaży czy kurorcie nie zawsze świeci słońce. Poza tym wakacje to taki szczególny czas, kiedy można pozwolić dzieciom na późniejsze pójście spać. A wtedy można wspólnie zagrać w grę, nie tylko planszową. I co wtedy zrobić, kiedy słyszymy od naszych najmłodszych nudzi mi się/ daleko jeszcze? By uprzyjemnić ten czas i nie mieć złych wspomnień ze wspólnego bycia razem, proponujemy kilka zabaw, do których można włączyć całe rodziny. A nic tak nie buduje relacji jak wspólne zabawy i gry.