Trend światowy jest dobrze widoczny. W szkołach pojawia się coraz więcej edukacyjnych zasobów w formie elektronicznej, a wśród nich coraz więcej mamy e-podręczników. Wprawdzie nikt głośno jeszcze nie twierdzi, że forma cyfrowa podręczników może zastąpić te drukowane, ale z drugiej strony nie jest to niemożliwe. Już dziś wiele szkół na świecie eksperymentuje z cyfrowymi podręcznikami. W Polsce również za rok będziemy próbowali odpowiedzieć sobie na pytanie, gdzie jest ich miejsce w szkole.

Powinniśmy uczyć programowania już w szkole podstawowej – z tym pewnie wiele osób się zgodzi. Odpowiednie programowanie jest dostępne w internecie na jedno kliknięcie. Nie można więc chyba akceptować argumentacji, że szkoła nie posiada odpowiedniego narzędzia, w którym mogłaby prowadzić zajęcia z uczniami. Co wybrać? Logo, Scratch, Python…a może coś zupełnie innego?

Ciągle zastanawiam się, jak sprawić, żeby moi uczniowie czytali lektury. Nie czytają, trzeba spojrzeć prawdzie w oczy. Znają treść ze streszczeń, opracowań, tak licznych w Internecie. A ja się uparłam, żeby zaglądali do książek. Czasami mi się to udaje, tak jak ostatnio przy omawianiu „Wesela” Wyspiańskiego.

Przez ostatnie trzy miesiące uczestniczyłem w pilotażowej edycji Mistrzów Kodowania. W ubiegły poniedziałek, w Centrum Nauki Kopernik, odbyło się uroczyste podsumowanie programu. Udział w przedsięwzięciu w naturalny sposób uruchomił szereg refleksji dotyczących edukacji. Podzielę się nimi wierząc, że mogą być one wartościowe dla osób związanych ze szkolną rzeczywistością.

Wczoraj w Centrum Nauki Kopernik odbył się Festiwal Projektów Mistrzów Kodowania – zakończenie pilotażowej edycji projektu edukacyjnego, którego celem jest popularyzowanie nauki programowania w polskich szkołach. Program „Mistrzowie Kodowania” skierowany jest do uczniów klas IV-VI szkół podstawowych.

Szukając atrakcyjnych form pracy z młodzieżą , każdy z nas wcześniej czy później natknie się na bijącą rekordy popularności gamifikację, czyli stosowanie mechanizmów gier w nauczaniu. Realizując kolejne projekty metodą dramy on-line, staram się wprowadzać nowe rozwiązania zarówno w pracy na platformie jak i do działań podsumowujących, a zwłaszcza zwracać uwagę na aspekt zabawowy pracy.