Szkoła funkcjonuje w konkretnej rzeczywistości - w świecie dynamicznego rozwoju technologii i jej wpływu na jakość naszego życia. Jest wszechobecna. Trudno zakwestionować jej kluczową rolę również w edukacji. Jasne określenie jej miejsca w szkolnej dydaktyce, to zadanie dla osób za nią odpowiedzialnych. Jednak sama dyskusja wokół szkoły powinna dotyczyć czegoś więcej - redefinicji jej trzech głównych obszarów.

Każdy z nas ma takich uczniów, którzy nie są zainteresowani nauką i pracą w klasie. Często są to uczniowie zdolni, ale „oporni” na szkołę. Nie ma jednego pomysłu, jak im pomoc, ale możemy próbować. W tym artykule przedstawiam 6 sposobów, które można wykorzystać. W końcu marca spotkaliśmy się zdalnie z kilkoma nauczycielami w ramach spotkania: Refleksyjny nauczyciel. Uczestnicy zapoznali się z artykułem, ale pierwszym pytaniem podczas spotkania było: Jak ty sobie radzisz z trudnymi uczniami. Jestem pod wrażeniem wypowiedzi uczestników. Postaram się w opisie punktów podać przykłady, które zostały przytoczone podczas spotkania.

Czy to już wypalenie zawodowe? – to pytanie zadaje sobie wielu przemęczonych i zdemotywowanych nauczycieli. Czym właściwie jest wypalenie zawodowe? Jakie symptomy powinny zaniepokoić i jak sobie z nimi poradzić?

Mówi się, że aby osiągnąć mistrzostwo w swoim zawodzie, w moim przypadku zawodzie nauczyciela, potrzeba 10 lat pracy. Przez ten czas człowiek weryfikuje swoją wiedzę i umiejętności jakie nabył podczas studiów. Buduje warsztat pracy, gromadzi materiały, wypracowuje metody, które jego zdaniem sprawdzają się, udoskonala je. Uczy się wybierać odpowiednie programy, dostosowywać je i modyfikować w zależności od potrzeb i możliwości psychofizycznych swoich podopiecznych. Uczy się jak tworzyć więź z uczniami tak, aby nie przekraczać granic ale żeby ta więź opierała się na partnerstwie i zaufaniu. 10 lat, w moim przypadku 14. Zostałam mistrzem! Tak mi się chyba wydawało, aż do momentu kiedy nie zmieniłam pracy.

Na co dzień pracuję w szkole… i nic by w tym nie było dziwnego, gdyby nie fakt, że potrafię i wiem, jak przeprowadzić ją przez różne zmiany… Zmiany, które kończą się sukcesem… Spytacie o to, jaka i gdzie jest ta szkoła? Publiczna i w Polsce … czyli nasza. Szkoła Podstawowa w Radowie Małym.

Wybrałam podczas studiów karierę naukową, ale okazało się, że najbardziej chciałam być nauczycielką. Jednak presja społeczna (szkoła – to już naprawdę do niczego się nie nadajesz?) spowodowała, że 12 lat przepracowałam jako pracownik naukowy uczelni. Dopiero potem świadomie wybrałam pracę w szkole. Okazało się, że nie jest na pewno łatwiej, choć sensowniej. Dlaczego sensowniej? Gdyż studenci sami mogą opanować wymaganą wiedzę, bo są dorośli, a dziecku potrzebny jest do rozwoju nauczyciel. Z tych samych powodów jest trudniej w szkole, gdyż dorosły częściej bywa dojrzały, a dziecko dorasta i ma różne niestandardowe pomysły.