Od kiedy pamiętam, nigdy nie lubiłam sztampowych imprez. Wszelakich, bez wyjątku. I to będąc zarówno ich organizatorką, jak i uczestniczką. A wszystko dlatego, że w moim odczuciu nie sprzyjają one dobrej zabawie, ani budowaniu autentycznych relacji pomiędzy ich uczestnikami. Dlatego zawsze tam, gdzie miałam na to jakikolwiek wpływ starałam się i nadal staram by były one „inne”.

Poznawanie świata jest niezwykle interesujące. Bez względu na wiek. Dzięki temu sami odkrywamy nowe miejsca, kulturę, zwyczaje, zapachy i dźwięki. Można podróżować w różnorodny sposób- czytając książki, oglądając filmy, ale także poprzez kontakt bezpośredni - będąc fizycznie w danym miejscu. Ten ostatni sposób podróżowania cenię sobie najbardziej. Zresztą, zaryzykuję stwierdzeniem, że pewnie większość z nas. A już na pewno moi uczniowie.

Każdy pragnie, aby jego przekaz był jasny, przyjemny i zapadający w pamięć słuchaczy. Logan Hailey podaje 16 wskazówek, jak należy tłumaczyć, niezależnie, czy mamy do czynienia z osobami dorosłymi, czy z dziećmi. Zgodnie z moim zrozumieniem lekko je zmodyfikowałam i dołożyłam kontekst szkolny.

Rozpoczęcie nauki w szkole to ważny moment w życiu dziecka, wiążący się ze stresem dla niego, jak i rodziców. Nie jest to łatwy czas, ale do przejścia z etapu zabawy do etapu nauki można się przygotować.

Według Character Lab[1] wdzięczność to po prostu „docenianie tego, co otrzymałeś”. Istnieje wiele sposobów na wplecenie wdzięczności w codzienną praktykę szkolną. Badania[2] pokazują, że młodzież, która celowo praktykuje wdzięczność, doświadcza więcej pozytywnych emocji i ostatecznie żyje bardziej sensownie. Ponadto wdzięczność wśród uczniów szkół średnich może sprzyjać zwiększonemu poczuciu nadziei i zaufania do innych oraz podsycać chęć odwdzięczenia się.

15 września. Na ten dzień, Dzień Kropki, czekam od początku roku szkolnego. Mimo, że celebruję ten niesamowity dzień od 10 lat, niezmiennie mnie cieszy i porusza najdelikatniejsze struny mojej nauczycielskiej duszy.