Wesela, hotele, restauracje bez wstępu dla dzieci. Dlaczego kształtuje się taki trend? Dlaczego wydaje się, że polskie dzieci absorbują sobą całe otoczenie, a hiszpańskie, francuskie czy czeskie chodzą wszędzie z rodzicami i przestrzegają norm społecznych? Chodzi o stawianie zdrowych granic. Słoń na sawannie idzie, gdzie chce, ale jeśli damy mu wąwóz, będzie nim szedł...

Ile razy usłyszałaś/usłyszałeś w ostatnich miesiącach od swoich uczniów pytanie: “Po co mi to?” Jak często sama/a miewasz poczucie, że to czego uczysz, mogłoby być bardziej powiązane z życiem?

Teatr. Miejsce wspólnych spotkań. Miejsce, które stwarza warunki do doskonalenia własnej samokontroli i dyscypliny, potrzebnej w różnych aspektach życia pozateatralnego. To miejsce sprzyjające budowaniu wzajemnych relacji, przygotowujące młodych ludzi do życia z innymi. W drugiej kolejności teatr jest miejscem do podejmowania wszelkich działań scenicznych. Nigdy odwrotnie.

W klasach 1-3 spędzamy z uczniami kilkanaście godzin tygodniowo. To, jakie stosujemy metody nauczania, jakim językiem mówimy i jakie mamy w klasie zasady kształtuje naszych uczniów - nie tylko rozwija ich wiedzę i umiejętności, ale też wpływa na to, jakimi stają się ludźmi.

Uważam, że od samego początku edukacji dzieci powinny rozwijać umiejętność robienia notatek. Bynajmniej, nie chodzi o przepisywanie gotowego tekstu z tablicy, ale o notatki samodzielne, do których uczeń musi przeanalizować omawiane zagadnienie, przemyśleć, co jest istotne i warte zapamiętania oraz przedstawić to w wybranej formie. Jako notatkę rozumiem jakikolwiek efektywny dla danego ucznia sposób podsumowania materiału na kartce lub w zeszycie.

Umiejętność uczenia się to kompetencja wciąż zaniedbywana w naszych szkołach. Szkoła jako instytucja, której jednym z zadań jest uczenie, nie uczy, jak to robić. Wielu uczniów powiela najmniej skuteczną strategię, czyli wielokrotne czytanie i ewentualnie powtarzanie, by zapamiętać to, co napisano w podręczniku lub notatkach.