Choćbyśmy mieli i dziesięć takich programów jak „Cyfrowa szkoła“, w których szkoły zakupiłyby nowe urządzenia, i tak nie wystarczy na dobry sprzęt dla wszystkich uczniów. Pomysł, aby każdy uczeń dysponował w publicznej szkole własnym urządzeniem, w polskich realiach jest niezwykle trudny do realizacji. Może się udać, ale pod jednym warunkiem: szkoła otworzy się na technologie, które uczniowie mają w domach (a częściej w plecakach lub kieszeniach).

Przez ostatnie kilka lat wdrażanie technologii w szkołach nabrało rekordowej dynamiki dzięki tabletom, laptopom, sieciom społecznościowym, a także kursom e-learningowym, które zadebiutowały w klasach. Jak przewidują eksperci, trend edukacji online będzie wzmacniał się także w 2012 roku, kiedy wdrażanie narzędzi e-learningowych wpłynie na wszystkie aspekty doświadczeń edukacyjnych i administracyjnych.

Blisko trzy czwarte polskich studentów uważa, że krajowe uczelnie nie są przygotowane do prowadzenia dobrych studiów w e-learningu. Jednocześnie blisko połowa badanych wybrałaby właśnie taką formę zdobywania wykształcenia. Większość przewiduje też, że w przyszłości studia w e-learningu zastąpią tradycyjną naukę – wynika z badania przeprowadzonego na zlecenie Polish Open University.

To chyba nie infrastruktura IT jest największym wyzwaniem związanym z wdrażaniem idei Cyfrowej Szkoły w polskich szkołach. Nawet najlepiej wyposażone w sprzęt szkoły nie osiągną istotnej zmiany w podniesieniu jakości edukacji jeśli nauczyciele nie będą potrafili wykorzystać tych cudownych narzędzi, które im „spadną z nieba“. Jeśli nie będą mieli z kolei cyfrowych zasobów edukacyjnych, z pomocą których będą mogli jeszcze lepiej uczyć – zmarnujemy tylko środki finansowe.

Edublog to platforma blogowa dedykowana szkołom, która zapoczątkowała w 2004 r. inicjatywę nagradzania najlepszych edukacyjnych witryn społecznościowych nagrodą Edublog Awards. Cel przyznawania nagród jest prosty – promować i demonstrować, w jaki sposób media społecznościowe mogą służyć edukacji na każdym z jego etapów.

Dena Magna - spotkałam szkołę, w której obecny jest dialog. Nauczyciele podjęli wewnętrzne zobowiązanie, że stworzą między sobą i z uczniami kulturę współpracy, otwartości i reagowania na potrzeby. Powiem więcej, oni mają z tego dużą frajdę! Wyobraźcie sobie wiejską szkołę na uboczu, z dużą liczbą dzieci o specjalnych potrzebach, z małym oparciem w dość ubogim środowisku lokalnym, która jednocześnie poprawia wyniki, ma bardzo dobrą opinię i jest doceniana przez władze? Jak oni to robią, zapytacie? Moim zdaniem odpowiedź jest jedna – współpracują ze sobą, aby lepiej uczyć. A przy okazji czyni to ich pracę satysfakcjonującą i efektywną.