Doroczne spotkanie dyrektorów szkół i prezesów kół Społecznego Towarzystwa Oświatowego, tym razem w Gdańsku. Bardzo interesujące, bo organizatorzy świetnie dobrali wykładowców (Marzena Żylińska, Jan Wróbel), a zwieńczyli to wisienką na torcie w postaci udziału obojga w panelu dyskusyjnym, w którym dodatkowo mieliśmy okazję posłuchać m.in. profesorów: Marii Mendel i Tomasza Szkudlarka, oraz wieloletniej prezes i wiceprezes Zarządu Głównego STO Anny Okońskiej-Walkowicz. Lejtmotywem całości było pytanie „Oczywistość czy herezja?”, odniesione do obecnej kondycji polskiej szkoły i postulowanych zmian w jej sposobie funkcjonowania. Rzecz cały czas żywa w obliczu gonitwy emocji i myśli dotyczących szkolnictwa, buzujących zarówno w skali całego społeczeństwa, jak najbliższego mojemu sercu środowisku STO.

Jaś bił się z kolegą, Ewa rozmawiała na lekcji, Staś chodził po klasie - to klasyka z uczniowskich dzienniczków. Dzieci dostają w nich niemal wyłącznie negatywne komunikaty. Czas to zmienić! W listopadzie rusza ogólnopolska akcja „Pozytywna Uwaga”, która ma otworzyć nauczycieli, rodziców i uczniów na życzliwe opinie.

Przeczytałam artykuł Tanya Vaughan i Susannach Schoeffel na temat wpływu zaangażowania rodziców na naukę ich dzieci. W Australii wykonano wiele badań na ten temat i są one cytowane w ich artykule. Zajmę się kilkoma intersującymi mnie fragmentami.

„(…)W wychowaniu wszystko jest eksperymentem – próbą. […] programu prób na rzecz despotycznego dogmatu zrzec się nie myślimy. – Próba winna być ostrożna, rozważna, nie narażać na niebezpieczeństwo […] próba to dopiero początek, wstęp – do dalszych”.

W szkołach różnego typu, w całej Polsce, dzieją się autonomiczne i oddolne działania, które prowadzą do zmian sposobów uczenia się / nauczania. O tym, jak (powoli) zmieniają się szkoły, rozmawialiśmy w Warszawie podczas Konferencji Kreatywnej Edukacji. Byłoby świetnie, żeby coraz więcej dyrektorów i nauczycieli (o ministrach i uczestnikach nie wspominając) korzystało z tych doświadczeń i próbowało powielać, „podkradać” dobre pomysły i rzeczywiście zmieniać szkolnictwo. Dla dobra naszych dzieci.

Przygotowując projekt warto oprzeć go na jakimś koncepcie, czyli pojęciu czy motywie przewodnim, który określi nam tematykę, a także pozwoli na dopasowanie do określonych potrzeb. Znalezienie idei, wokół której można budować działania projektowe pozwala na określenie dość elastycznych ram, które będą sprzyjały samodzielności i kreatywności uczniów.