Polacy nie potrafią pracować zespołowo i celowo. Jesteśmy jednak praktyczni i gromadni. Nie jesteśmy leniwi. Działanie nas cieszy. Lubimy się napracować. Sens nie taki ważny, a planowanie to strata czasu. Jesteśmy pomysłowi, ale nie realizujemy cywilizacyjnych idei. Jesteśmy zaradni, ale nie przedsiębiorczy. Jak zwiększyć skuteczność naszych wysiłków? Wprowadzić działania projektowe.

Internet to przede wszystkim wygodne narzędzie, z którego użytkownicy korzystają w związku ze swoją pracą i życiem prywatnym. Wykorzystujemy go nie tylko dlatego, że jest powszechnie dostępny, ale dlatego, że jego charakter idealnie pasuje do zasadniczych cech charakteryzujących życie i funkcjonowanie w erze informacji – staje się nowym, konkurencyjnym środowiskiem działania człowieka.

Mile zaskoczył mnie niedawny artykuł w „Gazecie Wyborczej” pt. Wiara w laptopy w szkole może być szkodliwa dotyczący fascynacji nowymi technologiami w szkole. Autorzy poruszają problemy, o których mówię od lat. Stosowanie technologicznych nowości w szkole może okazać się niebezpieczne dla nauczania ze względu na słabą kondycję i umiejętności nauczyciela, jego zanikający autorytet, jak również samą szkołę jako organizację teoretycznie tylko przygotowującą skutecznych, proaktywnych, samodzielnych, odpowiedzialnych w działaniu obywateli.

Matematyka to jeden z najważniejszych elementów szkolnej edukacji. Żaden inny przedmiot nie wzbudza tyle emocji, zarówno wśród uczniów, ale także środowiska naukowego. Matematyka ma tyle samo miłośników, co i przeciwników. Wydawnictwo Nowa Era przygotowało „Raport problemów matematycznych w edukacji wczesnoszkolnej”, w którym diagnozuje główne kłopoty w nauczaniu tego przedmiotu w najmłodszych klasach szkoły podstawowej. Przeprowadzone badania pokazują przede wszystkim, że istnieje poważna rozbieżność między teorią nauczania matematyki a praktyką szkolną.

Rosnąca popularność portali społecznościowych – a przede wszystkim Facebooka – w życiu młodych ludzi skłania do refleksji i zastanowienia się nad tym, jak wykorzystać je do celów edukacyjnych? Może warto zwrócić uwagę nauczycieli na dostępne za darmo, tworzące się na tzw. „społecznościówkach” oprogramowanie social software, które służy do przechowywania różnego rodzaju treści, dzielenia się i zarządzania nimi?

Dajmy dzieciom święty spokój? No tak. Ale kto to potrafi? Gdy rodzice są POD PRESJĄ. Pod nieustanną presją otoczenia, szkoły, skoncentrowaną akcją telewizji, prasy i reklam, natłokiem zabawek i programów edukacyjnych, naciskiem na budowanie karier i ścieżek rozwojowych swych dzieci od ich najmłodszych lat, idei dodatkowej stymulacji intelektualnej, naciskiem na wyścig do lepszej przyszłości, który zamienia się w produkcję “geniusza”. Kto potrafi powiedzieć NIE takiej lawinie i takiej perspektywie?