Wspieranie należy zacząć od zidentyfikowania problemu i potrzeb dziecka oraz od uznania tego, na co mamy wpływ, a czego nie możemy kontrolować. Gdy dzieci odczuwają trudne emocje związane z pandemią, ważne jest, aby je znormalizować, czyli po prostu uznać.

Jak sobie radzę na co dzień? Rok 2020 bez wątpienia sprawił, że częściej zadajemy sobie to pytanie. Covidowa rzeczywistość, wiele niewiadomych i poczucie zagrożenia utrudnia nam funkcjonowanie.

Informacje napływające zewsząd mogą mnie rujnować ale mogą mnie budować. Czego się uczę w dobie pandemii? Każdego dnia rozmyślam, jakie wnioski wyciągam osobiście z tych wszystkich sytuacji i z tych niepewności, które są już pewnikiem w naszym świecie?

Zainteresowały mnie strategie, które może promować nauczyciel, aby wzmacniać samokontrolę ucznia. Polecam artykuł Stephena Merrill na temat wzmocnienia funkcji wykonawczej u nastolatków.

Sporo dzieje się w naszym świecie… Pędzimy w jakimś nieznanym kierunku… Każdy z nas gubi się w natłoku myśli, działań i obowiązków… To powoduje frustrację, a czasami budzi w nas gniew, który wyzwala agresję. Jak radzić sobie z emocjami, które nas przytłaczają?

Niespełna rok temu opublikowałem na blogu artykuł „Pozwólcie swoim dzieciom mrużyć oczy!”. Wezwałem w nim do ograniczenia wszechogarniającej rodzicielskiej opieki i pozwolenia dzieciom (choćby tylko czasami) na przeżywanie dyskomfortu w zwykłych, codziennych sytuacjach. Bezpośrednim powodem mojego apelu było konkretne zdarzenie, ale wypłynął on z wieloletniego doświadczenia pracy w STO na Bemowie, z uczniami w zdecydowanej większości otoczonymi ogromną troską swoich rodziców. Dzisiaj powracam do tego tematu.