Z pojęciem nauczania przyjaznego dla mózgu spotykamy się od lat 80 ubiegłego wieku. To wtedy pojawiła się neurodydaktyka. Musiało jednak upłynąć kilka lat, by tak naprawdę zrozumieć, co niesie ze sobą to pojęcie. Dziś wiadomo, że mózg działa w określony sposób i uczy się tylko wtedy, gdy czuje się zmotywowany do tego rodzaju działania.

Rozwijanie logicznego myślenia i wyrównywanie deficytów w tym zakresie, to jedno z podstawowych zadań każdego pedagoga, w szczególności, pedagoga specjalnego. Nasi uczniowie (Zespół Szkół Specjalnych) mają duże kłopoty w zakresie rozwiązywania gier logicznych, rozwiązywania problemów i rozwiązywania zagadek. Stąd wiele naszych działań odnosi się do uzupełniania tych deficytów i niwelowania dysfunkcji, które utrudniają opanowanie technik szkolnych.

John Hattie w swoje książce „Widoczne uczenie się dla nauczycieli” zachęca nauczycieli do uwidoczniania uczenia się i nauczania. Takie podejście do nauczania zmienia rolę nauczyciela z wykładającego eksperta na współpracującego z uczniami opiekuna. Dużą pomocą w tym może być samoocena uczniowska.

Nauka przez działanie (learning by dooing) powinna być nieodłącznym elementem pracy każdego nauczyciela. Warto śledzić to, co w danym momencie jest „na topie”, obserwować zainteresowania uczniów i wykorzystywać zdobytą dzięki temu wiedzę w codziennej praktyce szkolnej. Stąd też w tym artykule podzielę się kilkoma pomysłami, które bez wątpienia uatrakcyjnią lekcje.

Porozrzucane w pokoju dziecka skarpetki to częsty widok i zmora niejednego rodzica. Nauczmy dzieci dobierać skarpetki w pary, ćwicząc równocześnie percepcję wzrokową, spostrzegawczość, skupienie uwagi.

Użyteczne techniki nie musza być skomplikowane i czasochłonne, ważne aby były skuteczne. Autor Lee Watanabe-Crockett podaje przykłady 21 prostych technik. Pamiętajmy przede wszystkim, że techniki nie powinny być stosowane dla nich samych, ale wtedy, gdy pomagają w uczeniu się i nauczaniu. Nauczyciel powinien stosować je, gdy są pomocą w rozwiązywaniu zlokalizowanego problemu.