Webquest to metoda dydaktyczna, polegająca na kierowanym przez nauczyciela poszukiwaniu informacji w Internecie. Uczennice i uczniowie otrzymują precyzyjnie sformułowane zadanie, które mają wykonać, korzystając z wskazanych źródeł dostępnych online lub samodzielnie szukając odpowiedzi w sieci.

W nauczaniu mamy trzy istotne fazy, pierwsza to wprowadzenie, druga nauczanie, a trzecia refleksja. Ciekawym wprowadzeniem możemy zachęcić uczniów do zaangażowania się i pobudzić ich motywację. Podsumowanie zapewnia uczniom możliwość przetworzenie i utrwalenia poznanego materiału.

Przyzwyczailiśmy się do szkoły podzielonej na przedmioty nauczania. W ten sposób skonstruowana jest również podstawa programowa. Jednak świat nie jest podzielony na przedmioty nauczania, a rozwiązując rozmaite problemy w życiu codziennym i w pracy zawodowej sięgamy do wiedzy i umiejętności z różnych dziedzin. Nasi uczniowie i uczennice zwykle nie mają jeszcze kompetencji, by płynnie łączyć kropki, tworzyć swoją własną sieć powiązań między różnymi dyscyplinami i dziedzinami wiedzy. Możemy im to ułatwić pracując interdyscyplinarnie, czyli rozwiązując zadania problemowe albo organizując pracę metodą projektu.

Pewnie niejednokrotnie zastanawialiście się – dlaczego wasi uczniowie nie pamiętają, co było na lekcji, dlaczego nawet dorośli szybko zapominają, o czym był wykład, którego wysłuchali? Też się nad tym zastanawiam, bo mnie samej to dotyczy, a z wiekiem jeszcze bardziej. Przeczytałam artykuł, w którym jest rozróżnienie na kilka rodzajów pamięci. Może dla Was też będzie interesujący, o ile za chwilę go nie zapomnicie...

Od wielu lat słyszę, że trzeba uczniów uczyć, jak mają się uczyć. Jednak stosunkowo mało się mówi – jak to robić w szkole. Podzielę się kilkoma pomysłami.

Zapoznanie z regulaminami, zasadami, procedurami, dokumentami szkolnymi, systemem oceniania, zakresem materiału przewidzianego do realizacji, diagnozy „na wejście”, podziały na grupy – początek roku szkolnego, to solidna paczka urzędowych spraw... Gdzieś pomiędzy nimi uśmiechają się do nauczyciela twarze trwające w oczekiwaniu. Mające nadzieję na ciekawie spędzony czas - chcieliby mieć pewność, że będą częścią czegoś ważnego. W końcu pamięć o chwilach spędzonych w szkole zostanie z nimi na zawsze...