Współpraca jest elementem niezbędnym do aktywnego uczenia się, dzięki temu nasi uczniowie widzą, że można do rozwiązania dojść różnymi drogami oraz uczą się komunikowania w celu rozwiązania problemu. Nie dostrzegam żadnych wad współpracy na lekcjach, mogę za to wymieniać wiele zalet takiego organizowania pracy dydaktycznej.

W języku angielskim termin ocenianie ma dwa odpowiedniki: grading - czyli to, co potocznie kojarzy nam się z ocenianiem, a więc wystawianie ocen (ocenianie sumujące), oraz assessment - słowo oznaczające monitorowanie postępów ucznia, stałą ewaluację tego, gdzie jest i w jaki sposób ma osiągnąć kolejne cele (często utożsamiane z ocenianiem kształtującym). Druga forma, w szczególności, stanowi rodzaj interakcji pomiędzy nauczycielem a uczniem, w którym to obie strony udzielają sobie nawzajem informacji zwrotnej - nauczyciel uczniowi o zaawansowaniu jego wiedzy i umiejętności, a uczeń nauczycielowi o tym jak powinien zmodyfikować kolejne lekcje, aby umożliwić uczniowi osiągnięcie celów edukacyjnych. Czy przestrzeń szkoły może wspierać tą interakcję? Czy istnieją metody aktywnej oceny?

Czasami bywa i tak, że o zastępstwie dowiadujemy się na chwilę przed rozpoczęciem lekcji. Gdy zależy nam, by nie było to czas dla obu stron stracony, warto sięgnąć po prosty pomysł na ciekawe zajęcia. A pomogą nam w tym… karty metaforyczne.

Każdy nasz uczeń, ale również my dorośli przeżywamy bardzo trudny czas. Targają nami różnorodne emocje. Aby ułatwić nam wszystkim poradzenie sobie z nimi, warto z dziećmi i młodzieżą rozmawiać. Zapewnić, że wszystkie emocje są ważne, potrzebne i należy o nich mówić.

Dlaczego warto wprowadzać escape room do szkół? S. Nicholson (2018) podkreśla znaczenie współpracy między uczniami oraz gry, która odbywa się tu twarzą w twarz. Gra zaprojektowana w oparciu o konkretne cele nauczania, daje podstawy do aktywnego uczenia się. Wspólne działanie pod presją czasu angażuje wszystkich uczestników. Rozwiązywanie zagadek i wykonywanie zadań opiera się, w przeciwieństwie do gier komputerowych, na koordynacji ręka-oko oraz używaniu własnego rozumu (a nie tylko losu jak przy grach planszowych z kostką).

Wykład ma w dzisiejszej szkole raczej złą renomę. Uważany jest za formę wspierającą bierność ucznia, zniechęcającą go do samodzielnego poszukiwania wiedzy czy rozwoju umiejętności myślenia. Zgadzam się z tym podejściem, ale tylko wtedy, kiedy stanowi on główną, a nawet jedyną metodę pracy. Kiedy jednak jest "tylko" metodą wspierającą, zapełniającą pewien fragment lekcji, a przy tym wykorzystuje elementy aktywne do angażowania uczniów, wykład może być równie skuteczną metodą uczenia (się). Jak więc uatrakcyjnić metody wykładowe i zaangażować ucznia do pracy?