Dlaczego uczniowie często już następnego dnia nie pamiętają, o tym, co było wczoraj? Nauczyciele martwią się, że uczniowie nie zatrzymują informacji w pamięci długotrwałej.

Ostatnie lekcje w każdym roku szkolnym poświęcamy zwykle na utrwalenie materiału. Jednak zamiast kserować uczniom nudne ćwiczenia, do wykonania których zdecydowanie brakuje im już motywacji, polecam podejść do tego bardziej kreatywnie - z punktu widzenia nauczyciela i ucznia. Dla nauczyciela to zarazem mniej pracy, gdyż nie musi stać przy xero, wystarczy wymyśleć kilkanaście pytań pobudzających uczniów do myślenia, a zarazem do sięgnięcia po wiedzę zdobytą podczas całego roku szkolnego (tego i poprzednich).

Temat STEAM coraz częściej powraca w rozmowach o edukacji, szczególnie w związku z Laboratoriami Przyszłości i sprzętem, który pojawił się w polskich szkołach. Niestety, wciąż za mało mówi się o tym, jak go oswajać w praktyce szkolnej, by stawał się częścią codziennych procesów edukacyjnych, a nie akcyjnym doświadczeniem uczennic i uczniów. Postanowiłam podzielić się obserwacjami i przemyśleniami, które płyną z mojej szkoleniowej pracy z nauczycielami i dyrektorami. Odniosę się zarówno do “złych”, jak i do dobrych praktyk – kierunków możliwego działania.

Pokutuje przekonanie, że lekcja ma trwać 45 minut i czas powinien być maksymalnie wypełniony aktywnościami w taki sposób, by nauczanie było efektywne. Przez wiele lat projektowałam zajęcia korzystając z chwili przerwy nazywanej przerwą śródlekcyjną.

"Proszę Pani, to jest nudne!" - powiedzieli moi uczniowie, wykonując działania mnożenia i dzielenia w kartach ćwiczeń. Wzięłam to sobie do serca i przygotowałam dla nich coś ciekawszego. Ponieważ lubią kodować, zakodowałam dla nich rysunek. Tylko że tym razem nie był to kod wykorzystujący oznaczenia pól (A3, B6 itd.). Na polach znajdowały się działania, a wynik (lub brakująca liczba) miały przyporządkowane kolory.

Elementy myślenia krytycznego są nie tylko mile widziane, ale wręcz pożądane w dzisiejszych programach nauczania. Nic zatem zaskakującego, że w trakcie prowadzonych przeze mnie zajęć, często zachęcam młodych ludzi do tego, by rozstrzygali, które z rozwiązań uważają za słuszne i uzasadniali swoją opinię. I nie ma od tej reguły specjalnych wyjątków.