Mam pewną propozycję dla nauczycieli. Przedstawię sześć strategii dydaktycznych, które na pierwszy rzut oka są sprzeczne z naszą intuicją nauczycielską i z tym, do czego przywykliśmy w nauczaniu. Z drugiej strony wyniki badań edukacyjnych pokazują, że mogą one być skuteczne.

"No i zaczęło się. Od słowa do słowa, a w sumie od litery do litery zrodził się pomysł. Wspólny! Nawzajem się nakręcaliśmy. Na początek każdy z nas dostał za zadanie nagrać film o swoich mocnych stronach. O tym, co może zaoferować koleżankom i kolegom z Ukrainy. Nie tylko Miszy. Z tymi mocnymi stronami była niezła polewka – bo każdy mówił, że nic nie potrafi. A inni go przekonywali, że podziwiają go za to i za to, i jeszcze za tamto… I znów były dymy z Miszą. Bo on nie chciał tylko brać. Stwierdził, że czuje się wtedy jak ostatnia ofiara. My, że zajefajnie nam dawać, bo mamy lepsze samopoczucie. Więc on na to, gdzie możemy sobie to lepsze samopoczucie wsadzić..."

Dzieci rozpoczynające naukę w szkole, choć ze względu na rok urodzenia umieszczone w tej samej klasie, mogą znacznie różnić się między sobą poziomem i tempem rozwoju. Naszym, nauczycielskim zadaniem jest zapewnić każdemu z nich najlepsze warunki, by mogły uczyć się i rozwijać swój potencjał. Często mówimy o indywidualizacji nauczania, o dostosowaniu wymagań edukacyjnych, trudności zadań i tempa pracy do możliwości każdego ucznia i uczennicy. Znacznie rzadziej mówimy o tym, jak to zrobić w praktyce.

Wielu nauczycieli narzeka, że przekazywanie uczniom informacji zwrotnej jest bardzo pracochłonne i czasochłonne. W tym wpisie przedstawiam, jak to można zrobić z mniejszym wkładem pracy, a z większym zaangażowaniem uczniów.

To, że młodym ludziom w realizacji ich planów przeszkadza brak środków finansowych wiadomo nie od dziś. W realizacji niektórych marzeń mogą pomóc stypendia. Kto może je dostać? Czy są tylko dla uczniów? Czy trzeba być wybitnie zdolnym? Jakie stypendium i na co przeznaczone można otrzymać?

Dezinformowanie, wkręcanie, prankowanie, trollowanie... – z tymi zjawiskami prawdopodobnie mamy do czynienia codziennie, choćby gdy przeglądamy informacje w internecie (zwłaszcza w sieciach społecznościowych). Wskazane byłoby przeprowadzać z dziećmi ćwiczenia na zajęciach szkolnych, podczas których będą uczyły się odróżniać fakty od fikcji i weryfikować uzyskane z sieci informacje. Z pomocą może nam przyjść np. sztuczna inteligencja – ale tu jako narzędzie, którego użyjemy do tego, aby „pokazała” nam, co ona wie. A zadaniem uczniów będzie zbadać, czy ona „mówi” prawdę.