Szkoły i nauczyciele znajdują się obecnie w szczególnym momencie, w którym ich historyczne, podstawowe funkcje – dostarczania wiedzy dzieciom i młodzieży oraz stymulowanie rozwoju umysłowego – nie są realizowane już wyłącznie w placówkach edukacyjnych, ale coraz częściej poza nimi – m.in. w różnych instytucjach edukacyjnych czy kulturalnych. Pandemia jeszcze tylko uwidoczniła tę zmianę – gdy uczenie „szkolne” wiosną przeniosło się do domów (i tam spadło na barki rodziców) oraz – co istotniejsze – do internetu.

Pandemia wywołała spore zamieszanie w polskim szkolnictwie. Nauczyciele szkół publicznych pracując zdalnie zaczęli wykorzystywać alternatywne metody nauczania. Przyglądać się uważnie podstawie programowej, szukać alternatywy dla szkolnego podręcznika oraz sposobu na przykucie uwagi uczniów. Czy to właśnie alternatywne metody pozwoliły nam przetrwać ten trudny okres? Jak są one postrzegane przez rodziców i naczycieli? Czy po miesiącach zdalnej edukacji jesteśmy bardziej otwarci na wdrożenie nowych rozwiązań w polskich szkołach? W dniach 24-25 września odbędzie się X edycja Kongresu E(x)plory „Edukacje dla innowacji. Innowacje w edukacji”. Całe wydarzenie po raz pierwszy w całości będzie można oglądać w Internecie.

Rutyny myślowe według harvardskiego Projektu ZERO ciągle dostarczają mi mnóstwo inspiracji do działania i tworzenia kreatywnych zadań dla uczniów. Cel podstawowy dla mnie to kształtowanie myślenia i umiejętności patrzenia głębiej. Pomysły spod znaku visible thinking routine idealnie te potrzeby spełniają.

W środę miałam szczęście spotkania się z moją klasą wychowawczą podczas 4 godzin lekcyjnych. W poprzednim poście dokładnie opisałam mój pomysł i plan na te zajęcia, ale jak to w naszym nauczycielskim życiu bywa plan planem, ale życie swój własny scenariusz pisze. Okazało się ponownie, że dobrze być elastycznym i przygotowanym na każdą ewentualność, że warto wsłuchiwać się w grupę i podążać za nią, dostosowując nasze plany do nich, a nie ich do naszych planów.

Książka Timothy’ego Snydera "O Tyranii: dwadzieścia lekcji z dwudziestego wieku" jest szczególnie ważnym głosem w krytycznych momentach rozwoju demokracji. Postanowiliśmy wykorzystać te rozważania jako inspiracje do praktycznego działania. Pod wpływem tej lektury powstał projekt, którego celem jest promowanie świadomego uczestnictwa w społeczeństwie demokratycznym przez ukazanie wartości aktywnego obywatelstwa, otwartości na dyskusję oraz samodzielnego i krytycznego myślenia. Wyjątkowo zwięzła formuła lekcji zapisana na kartach tej książki uzmysłowiła nam, jak w prosty, a zarazem uniwersalny sposób można przekazywać wiedzę o demokracji. Praktyka aktywności obywatelskiej nie pojawiła się znikąd, lecz była wypracowywana przez ludzi różnych epok i narodowości. Jest ona szczególnie ważnym punktem odniesienia dla współczesnych demokracji. Wierzymy, że uwrażliwianie młodego odbiorcy na tematy związane z historią XX wieku jest kluczem do rozwijania świadomego i zaangażowanego społeczeństwa.

Mamy w nauczaniu kłopot z pracą domową wykonywaną przez uczniów. Uczniowie i rodzice jej nie lubią, a nauczyciele mają problem z jej ocenianiem. Nauczanie zdalne jeszcze bardziej podkreśliło ten problem.