Robi wrażenie na odbiorcach i jest niezwykle intuicyjnym i łatwym w obsłudze programem do robienia efektownych i efektywnych prezentacji multimedialnych. Mowa oczywiście o Prezi.com, która zyskuje sobie w edukacji coraz większą popularność. To zupełnie nie dziwi – Prezi należy do tego typu wynalazków, bez których – jeśli zacznie się ich używać – nie sposób wyobrazić sobie pracy. Jest to narzędzie tak dalece odbiegające od toporności i skomplikowania nieśmiertelnego programu Power Point, że doprawdy trudno przecenić jego zalety.

Zbyt rzadko stawiamy pytanie, które wydaje się być dla edukacji kluczowe: czy nowoczesne narzędzia TIK są narzędziami rozwoju, czy raczej zniewolenia człowieka? A jeśli są narzędziami rozwoju, to dlaczego wyniki kształcenia na wszystkich w zasadzie szczeblach nauczania są coraz gorsze? Dowodem mogą być wyniki matur z 2011 r. (średnio zdało je ok. 75% absolwentów, a w niektórych szkołach matury nie zdał nikt) bądź też wyniki testów PISA, w których polscy uczniowie wypadają bardzo źle w rozwiązywaniu zadań wymagających niestandardowego myślenia.

Jak mądrze używać TIK w szkole? Co zmienia się w szkole pod wpływem TIK? Zastanawiali się nad tym dyrektorzy i nauczyciele na konferencji „Nowe technologie w praktyce szkolnej” współorganizowanej przez programy "Szkoła z klasą 2.0" oraz "Moja@ Edukacja".

Fenomen współczesnej szkoły polega na tym, że jest to jedna z niewielu instytucji tak bardzo odporna na zachodzące wokół radykalne zmiany dotyczące techniki, kultury, życia społecznego i wszelkich innych sfer życia człowieka. Szkoła, co prawda wpuściła w swoje mury nowoczesne środki, jak komputery czy Internet (bo telefony komórkowe nadal są wykluczone), nie zmieniło to jednak istoty jej funkcjonowania.

Jak pobudzać swą naturalną kreatywność? Czy każdy może być artystą? Jakie techniki stosować, aby trenować nasz umysł do innowacyjności? Opowiada o tym artykuł Michaela Michalko „12 rzeczy, których nie nauczysz się w szkole o aspektach kreatywnego myślenia”. Przedstawiamy nieco skrócone opracowanie artykułu Michaela Michalko, autorytetu w dziedzinie kreatywności, opublikowanego na stronie PsychologyToday.com.

Na cele edukacji patrzę z dwóch punktów widzenia: całego społeczeństwa oraz pojedynczych jednostek. W życiu nieczęsto się to zdarza, ale w edukacji oba punkty widzenia pokrywają się i to co jest dobre dla pojedynczych osób, jest też dobre dla ogółu. Sama natura zadbała o wszysto co potrzebne dla zrównoważonego rozwoju. Stąd wielość i różnorodność talentów i uzdolnień. Natura zadbała też o to, by wszystkie dzieci chciały się uczyć, dlatego do szkoły przychodzą pełne motywacji i chętne do wsółpracy. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że  jest jeszcze trzeci punkt widzenia, który dwa pierwsze interpretuje po swojemu i nie ceni wszystkich darów natury.