Jak pobudzać swą naturalną kreatywność? Czy każdy może być artystą? Jakie techniki stosować, aby trenować nasz umysł do innowacyjności? Opowiada o tym artykuł Michaela Michalko „12 rzeczy, których nie nauczysz się w szkole o aspektach kreatywnego myślenia”. Przedstawiamy nieco skrócone opracowanie artykułu Michaela Michalko, autorytetu w dziedzinie kreatywności, opublikowanego na stronie PsychologyToday.com.

Zbyt rzadko stawiamy pytanie, które wydaje się być dla edukacji kluczowe: czy nowoczesne narzędzia TIK są narzędziami rozwoju, czy raczej zniewolenia człowieka? A jeśli są narzędziami rozwoju, to dlaczego wyniki kształcenia na wszystkich w zasadzie szczeblach nauczania są coraz gorsze? Dowodem mogą być wyniki matur z 2011 r. (średnio zdało je ok. 75% absolwentów, a w niektórych szkołach matury nie zdał nikt) bądź też wyniki testów PISA, w których polscy uczniowie wypadają bardzo źle w rozwiązywaniu zadań wymagających niestandardowego myślenia.

Fenomen współczesnej szkoły polega na tym, że jest to jedna z niewielu instytucji tak bardzo odporna na zachodzące wokół radykalne zmiany dotyczące techniki, kultury, życia społecznego i wszelkich innych sfer życia człowieka. Szkoła, co prawda wpuściła w swoje mury nowoczesne środki, jak komputery czy Internet (bo telefony komórkowe nadal są wykluczone), nie zmieniło to jednak istoty jej funkcjonowania.

Na cele edukacji patrzę z dwóch punktów widzenia: całego społeczeństwa oraz pojedynczych jednostek. W życiu nieczęsto się to zdarza, ale w edukacji oba punkty widzenia pokrywają się i to co jest dobre dla pojedynczych osób, jest też dobre dla ogółu. Sama natura zadbała o wszysto co potrzebne dla zrównoważonego rozwoju. Stąd wielość i różnorodność talentów i uzdolnień. Natura zadbała też o to, by wszystkie dzieci chciały się uczyć, dlatego do szkoły przychodzą pełne motywacji i chętne do wsółpracy. I wszystko byłoby dobrze, gdyby nie to, że  jest jeszcze trzeci punkt widzenia, który dwa pierwsze interpretuje po swojemu i nie ceni wszystkich darów natury.

Ogromne zamieszanie z wprowadzeniem nowej ustawy refundacyjnej jest wynikiem braku zaufania lekarzy do ministra i rządu, ale też rządu do lekarzy i ich związków zawodowych. Brakuje zaufania do urzędników państwowych. Nikt nie chce ustąpić, bo brakuje wiary w dobre intencje w każdej ze stron. Nikt nie ufa deklaracjom składanym przez skonfliktowane grupy. Problem (braku) zaufania jest widoczny również w oświacie.

Żyjemy w czasach gospodarczo bardzo niespokojnych. Patrząc na rosnące ceny, niepokojące doniesienia z Grecji, Węgier, czy Włoch i jednocześnie słuchając w mediach zapewnień, że jesteśmy nadal wspaniałą „zieloną wyspą“ na wzburzonym oceanie, powinniśmy zadać sobie pytanie, czy nie warto – tak na wszelki wypadek – pouczyć trochę więcej młodzieży na temat gospodarki i rynku pracy, na który przecież nieuchronnie w końcu trafią.