Jeśli zainteresowałaś się OK zeszytem, to prawdopodobnie już trochę na jego temat wiesz. Możliwe, że polecił Ci go inny nauczyciel, lub dowiedziałaś się, a może zaobserwowałaś, że pomaga on uczniom uczyć się. W największym skrócie można powiedzieć, że jest to zeszyt, w którym wykorzystujemy zasady oceniania kształtującego i który buduje partnerstwo pomiędzy uczniem i nauczycielem.

Miro, to nowa nazwa dawnego narzędzia - RealtimeBoard (pisałam o wykorzystaniu już wcześniej), podobnie w przypadku darmowego narzędzia Wakelet, które nieustannie rozwija swoje możliwości w kierunku #appsmashing, czyli tworzenia miejsca, w którym można animować aktywności z wykorzystaniem różnych, współdziałających aplikacji. Postanowiłam zebrać pomysły związane z Miro (pod oknem kolekcji Wakeleta jest opis w j. polskim).

Matematyka jest nauką, która dostarcza narzędzi do poznawania środowiska i opisu zjawisk, dotyczących różnych aspektów działalności człowieka. Niestety, bardzo często kojarzy się dzieciom z obliczaniem przykładów i rozwiązywaniem stereotypowych zadań z treścią. Monotonia. A wystarczy dodać odrobinę magii i nauka matematyki nabiera innego wymiaru.

„Nie potrafię rysować…” – to najczęściej słyszymy podczas warsztatów z uczniami, nauczycielami. I to w ogóle nie jest prawdą! Każdy potrafi! Nasi przodkowie u zarania dziejów, rysowali na ścianach jaskiń. Z czasem zmieniło się tylko narzędzie, czy też narzędzia do rysowania. Chcecie się nauczyć? To nie będzie bolało :-) A będziecie zachwyceni!

Popełnianie błędów to zwyczajna, ludzka sprawa. Zwłaszcza na etapie nauki szkolnej. Zainspirowanana artykułem Youki Terada przedstawię sześć sposobów na zaprzyjaźnienie się z błędem w szkole: akceptacja strachu, stawianie wyzwań szytych na miarę, prowadzenie ciekawych zajęć i dawanie możliwości wyboru, akceptacja popełniania błędów, próbowanie oraz ograniczenie oceniania.

Zarazili mnie tym ambasadorzy Edmodo w 2011 roku. Zabawa w wykonywanie zadań, zbieranie punktów, odznak, kontakt z innymi z całego świata podczas cyklicznych edu-czatów na Twitterze. Zaczynały powstawać platformy edukacyjne i jakoś tak się złożyło, że latem wszystkie przeprowadzały aktualizacje (i szkolenia do nich) oraz różnego rodzaju edu-meetingi (tak, w Polsce również zaczynały zdobywać na popularności letnie Inspir@cje). Skostniałe środowisko potrzebowało spotkać się, czegoś nowego nauczyć, wykluć się z kokonów dzięki inspirującym, świeżym pomysłom, a twórcy narzędzi, w oczywisty sposób traktując często nauczycieli jak radosnych beta-testerów, odpowiadało na niewyrażoną podaż, dając okazję do różnych konferencji, szkoleń, edu-campów, edukacyjnych spa i tym podobnych.