Hasło "programowanie" u wielu nauczycieli edukacji wczesnoszkolnej wzbudza lekki niepokój. Konieczność wprowadzania elementów programowania do zajęć dydaktycznych dodatkowo te obawy podsyca. Czego boją się nauczyciele?

Powszechnie uważa się, że kodowanie i programowanie są przynależne przedmiotom ścisłym. Nic bardziej mylnego. Wspaniale sprawdza się również na zajęciach z bloku humanistycznego.

Najpoważniejsze zmiany w podstawie programowej dokonały się chyba w obszarze informatyki. W nowej podstawie programowej wskazano, że uczniowie rozpoczynają naukę programowania od klasy I szkoły podstawowej i stopniowo przez całą edukację na I i II etapie kształcenia powinni rozwijać coraz bardziej zaawansowane umiejętności. I to jest chyba jedna z tych niewielu dobrych zmian w szkole.

Fundacja Orange i Stowarzyszenie Mistrzowie Kodowania nauczą podstaw programowania dwadzieścia tysięcy uczniów z klas 1-3 szkół podstawowych z niewielkich miejscowości i wsi. Lekcje odbędą się w ramach 9 projektów „Zaprogramuj Przyszłość”, które uzyskały dofinansowanie z Programu Operacyjnego Polska Cyfrowa.

Terapia logopedyczna nie zawsze daje uczniom satysfakcję. Systematyczne, długotrwałe i żmudne ćwiczenia powodują szybkie zmęczenie i zniechęcenie. Jak zatem sprawić, by dzieci chciały wykonywać ćwiczenia, a przy okazji miały przy tym frajdę?

Dzieci zaczynają dziś swoją przygodę z tabletem czy komputerem o wiele wcześniej. Spędzają przed ekranami małymi i dużymi o wiele więcej czasu niż ich rówieśnicy jeszcze dziesięć lat temu. To, co znajdą w internecie jest dla nich na tyle atrakcyjne (i wciągające), że trudno ich oderwać od tego i zwrócić ich uwagę na dłużej na coś innego. Jak się okazuje, podobnie wciągająca dla nich jest robotyka - spotkania w szkole z małymi i dużymi robotami. Wykorzystajmy to na zajęciach, aby technologia pomagała nam lepiej uczyć i z wykorzystaniem narzędzi, które dzieci będą spotykały w swoim życiu często i coraz częściej.