Idea 1:1 (komputer, tablet dla każdego ucznia) jest bardzo kuszącą wizją szkoły, w której każdy uczeń może faktycznie w pełni korzystać z dobrodziejstw dostępu do cyfrowych podręczników i nieograniczonych zasobów internetu. Ale, o czym się też stosunkowo mało mówi, jest wizją szkoły diametralnie inną od tej, do której jesteśmy przyzwyczajeni i do której są przyzwyczajeni uczniowie w polskich szkołach.

Studiowanie na najbardziej prestiżowych uczelniach świata to marzenie milionów, na które pozwolić sobie może garstka szczęśliwców. Jedną z nich była Daphne Koller, obecnie profesor ze Stanfordu, której pasją stało się nauczanie innych z użyciem nowych technologii i całkowicie za darmo.

Obecnie ponad dwie trzecie części naszej nauki przebiega w miejscu pracy. Wiedza i umiejętności potrzebne pracownikom są zdobywane w miejscu pracy. Obserwujemy powstawanie środowisk pracy i kształcenia, które oferują różnorodne możliwości edukacyjne, od formalnie zorganizowanych programów edukacyjnych po partnerską pomoc w nauce wśród współpracowników oraz szerokie możliwości dla kształcenia nieformalnego.

Nie ma wyjścia, my nauczyciele musimy podążać za naszymi uczniami i uczyć ich także w tych miejscach, w których oni naprawdę przebywają. Realnie i wirtualnie. Czyli także w sieci. Bo czy widząc przed sobą pełną klasę naprawdę mamy pewność, że oni tu są myślami i umysłami razem z nami?

Nie jest łatwo napisać krótko o metodzie, która podbija edukacyjny świat, o tym czym jest, a czym nie jest KhanAcademy i jak może ona pomóc nauczycielom i uczniom. Ale wydaje mi się, że jest to konieczne, abyśmy wszyscy mogli wykorzystać właściwie jej potencjał. Sal Khan napisał o tym książkę „One World Schoolhouse”, która być może ukaże się w tym roku w Polsce, a na razie dostępna jest w księgarni Amazon.com.

Jeżeli chcecie zaangażować swoich uczniów, to dajcie im coś ważnego do zrobienia. Nie wkurzajcie ich, ale pozwólcie działać, tworzyć i wyrażać siebie - usłyszałem tę radę na jednej z prezentacji znalezionej w internecie. Zapamiętałem i wykorzystuję, jak tylko mam taką możliwość! Moja ostatnia propozycja zajęć skierowana była do uczniów i dotyczyła - wydawałoby się ryzykownego tematu - sukcesu.