Dwie amerykańskie uczelnie ze ścisłej światowej czołowki uniwersyteckiej – Massachussets Institute of Technology (MIT) i Harvard – postanowiły wspólnie stworzyć największy na świecie serwis otwartych kursów online, dostępnych dla każdego mieszkańca globu posiadającego dostęp do internetu. Na inicjatywę nazwaną edX uczelnie przeznaczyły 60 milionów dolarów.

Dotychczas omówione rozwiązania kierowane były do pojedynczych uczniów, nauczycieli, czy szkół. Są to rozwiązania, które można wdrażać z dobrym skutkiem „w pojedynkę” – w jednej szkole, w jednej klasie, a nawet zupełnie indywidualnie (jeden uczeń). Osobną kategorię na BETT stanowiły produkty i rozwiązania, które są kierowane do całych systemów edukacyjnych - o wdrożeniach lokalnych nie ma mowy, wówczas zatraca się sens przedsięwzięcia lub przynajmniej znacząco go zubaża.

Przysłuchując się dyskursowi na temat nowych technologii w szkołach można dojść do błędnego wniosku, że ważne cele, które chcemy przez TIK osiągać mają charakter czarno-biały, zerojedynkowy. Albo są osiągnięte w 100%, albo wcale. Albo mamy te szkoły zinformatyzowane, albo nie. Albo nauczyciel się posługuje TIK na lekcjach, albo nie. I tak dalej. Nic bardziej mylnego.

Poza twórczymi nowościami targi BETT były pełne rozwiązań już dobrze znanych, które są nieustannie rozwijane, wzbogacane o nowe możliwości. Przykładem rozwiązania z tej kategorii są gry edukacyjne – znane już od co najmniej kilkudziesięciu lat, jednak ciągle rozwijane: na przykład firma MangaHigh zaprezentowała pakiet gier edukacyjnych, głównie z matematyki.

E-learning nie wydaje się być łatwą formą uczenia się. Wymaga przecież wiele samodyscypliny, aby poświęcić swój (cenny) czas na naukę przed komputerem (zwłaszcza gdy jest tyle innych spraw w sieci, które wydają się być ciekawsze...). O ile na poziomie akademickim studenci potrafią i chcą korzystać z kursów online, ta metoda nie była jeszcze stosowana na szerszą skalę na niższych poziomach kształcenia. Może trzeba spróbować?

W wywiadzie udzielonym magazynowi Wired w lutym 1995 roku Steve Jobs wygłosił pogląd, który stał się później bardzo popularny w popkulturze: według niego kreatywność to tylko łączenie elementów, które widziało się wcześniej już gdzieś indziej. Tak rozumiana kreatywność może doprowadzić do odkrycia przełomowych i bardzo pożytecznych tworów, a czasem wręcz odwrotnie – śmiesznych pokrak.