Od poniedziałku dzieci z klas 1-3 szkoły podstawowej dołączyły do uczniów uczestniczących w lekcjach online w zaciszu swoich domów. Sytuacja jest trudna dla uczniów, nauczycieli i rodziców, ponieważ nadszedł czas poważnych wyzwań, którym trzeba stawić czoła. Nie każdy ma odpowiednie warunki mieszkaniowe, aby uczyć się w ciszy i spokoju, nie każdy dysponuje wystarczającym sprzętem, a Internet też potrafi płatać figle w najmniej oczekiwanym momencie. Dużym wyzwaniem jest też konieczność poznania, często skomplikowanych narzędzi TIK, dzięki którym możliwe jest uczestniczenie w procesie edukacyjnym.

Wiele dyskusji na temat testowania zdalnego na stronach internetowych, na forach dyskusyjnych Facebooka, podcastach (polecam ostatnie odcinki Edugadek – podcastu edukacyjnego). Z jednej strony rozżaleni, sfrustrowani rodzice, nierzadko też nauczyciele-rodzice, wypowiadają się na temat tego, jak stresujące i bezsensowne jest testowanie z punktu widzenia ich i ich dzieci. Z drugiej rozpaczliwe pytania równie zestresowanych nauczycieli jak sprawdzać, jak testować, jak nie dać ściągać. No i po trzecie pojawiają się mniej liczne, ale jednak pozytywne przykłady, że da się inaczej.

Szerzenie prokoleżeńskich zachowań wśród dzieci jest paradoksalnie całkiem sporym wyzwaniem w szkole, która nastawiona jest często na „realizację” podstawy programowej. Na budowanie dobrych relacji w szkołach bardzo często po prostu brakuje czasu. A szkoda, bo empatia, uważność i dialog, to nie żadne „przeszkadzajki”, ale sens edukacji i całej szkoły. Budowanie dobrych relacji w szkole dotyczy bowiem całej wspólnoty. Także w okresie edukacji zdalnej.

Obecny rok szkolny rozpoczął się dla uczniów klas 4-8 zainteresowanych programowaniem z wielkim hukiem. Już bowiem pod koniec czerwca, wiedzieli oni, iż Dwujęzycznej Szkole Podstawowej nr 1 w Warszawie udało się dołączyć do programu #SuperKoderzy Fundacji Orange.

Powrót szkół do zdalnej edukacji oznacza konieczność przypomnienia sobie doświadczeń z lekcjami online, które miały miejsce na wiosnę, ale jest też nowym wyzwaniem, aby poprawić to, co było dotychczas. Poprawić, czyli z jednej strony zapewnić większą efektywność procesu nauczania, a z drugiej sprawić, żeby ten przekaz stał się bardziej różnorodny i nie przypominał nam monotonnych wykładów z nauczycielem w roli głównej. Pomocą mogą nam służyć aplikacje, które możemy łatwo użyć prowadząc zajęcia w MS Teams lub innych narzędziach współpracy online.

Nikt z nas nie jest przygotowany do uczenia się online, a szczególnie młodsze dzieci. Musimy się tego uczyć. W artykule omówię osiem umiejętności, których posiadanie ułatwia uczenie się i samosterowność ucznia. Piszę umiejętności, choć to są raczej postawy, ale przekładające się na umiejętności. Do każdej z tych umiejętności dopiszę przykłady sposobów na ich kształcenie. Przykłady nie są skomplikowane, w gruncie rzeczy trzeba tylko cały czas pamiętać, że posiadanie tych umiejętności nie przychodzi samo z siebie i że nauczyciel może być pomocny w ich osiąganiu.