W tym roku szkolnym przyszło mi znowu uczyć Marysię. Z Marysią spotkałam się dwa lata temu, gdy w klasie pierwszej uczyłam w jej klasie języka angielskiego. Pamiętam ją jako bystrą, grzeczną dziewczynkę, która każde zadanie podejmowała z wielką ochotą i z wypiekami na twarzy – wymarzony uczeń.

Żeby zrozumieć obecny świat nie wystarczy beczkę soli zjeść. Nauczyciele podejmują to zadanie. Dynamicznie zmieniający się świat stawia pedagogów i nauczycieli wobec nowych wyzwań oraz zadań, z którymi trzeba sobie jakoś poradzić. A może potrzebny jest dziś inny, nowy typ nauczyciela. Jakiego nauczyciela potrzebuje edukacja XXI wieku?

Od pewnego czasu funkcjonuje kolejne - ukute przez socjologów - określenie uczniów uczęszczających obecnie do szkoły. Mówi się o nim pokolenie 3F: fun, friends and feedback (zabawa, przyjaciele i natychmiastowa informacja zwrotna). Czy to jest dla nich najważniejsze?

Trzech na czterech uczniów klas pierwszych szkół podstawowych nosi tornistry, których waga przekracza dopuszczalne normy, a szkoły nie są w stanie zapewnić wymaganych ustawowo szafek –takie alarmujące dane wynikają z badania, które w dniach 9-16 kwietnia br. przeprowadziła w 5 placówkach oświatowych na terenie Dolnego Śląska Fundacja Rosa.

Kolejny pomysł dla rozwoju edukacji i podniesienia poziomu nauczania w szkołach pasuje tak do rzeczywistości, jak pięść do nosa. W ostatnich miesiącach miałam raczej wątpliwą przyjemność wziąć udział w szkoleniu na SORE, czyli Szkolnego Organizatora Rozwoju Edukacji. Miało być jeszcze PORE, KORE i inne tego typu cudowne skróty (nie)wiele mówiące. Nie widzę głębszego sensu w tej zmianie.

Podczas konferencji i3 (15-19.04.2013) w Poznaniu koordynator projektu E-podręczniki do kształcenia ogólnego Krzysztof Wojewodzic w Ośrodku Rozwoju Edukacji, opowiedział o tym, jak ma wyglądać cyfrowa szkoła w Polsce i dlaczego nie oznacza to wcale, że tradycyjne, papierowe podręczniki znikną ze szkolnych ławek.