Matematyki nie możemy uczyć się tylko z podręczników. Matematyki możemy uczyć się wprost w działaniu, w świecie, w którym na co dzień funkcjonujemy. Możemy ją zgłębiać na różne sposoby wykonując zwykłe czynności, które i tak często wykonujemy codziennie. I przy wykorzystaniu rzeczy, które i tak mamy pod ręką.

„Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką ludzkość sobie wymyśliła”. Tak, to powinna być zabawa! Tymczasem, można mieć taką refleksję, że od klasy pierwszej szkoły podstawowej niestety często i mocno staramy się dzieciom to czytanie obrzydzić. Niech w szkole czytanie książek nie kojarzy się tylko ze żmudną pracą i przykrym obowiązkiem. Czy możemy spróbować inaczej uczyć?

Od pierwszej klasy szkoły podstawowej nauczyciele poświęcają dużo czasu na naukę pisania najmłodszych uczniów. Wyzwań stojących przed nimi i dziećmi jest oczywiście wiele. Odpowiedni chwyt, właściwe narzędzia do pisania, pisanie w liniach, mozolne wprowadzanie literek, łączenie liter, itd itp. Łatwo nie jest, o czym wie zdecydowana większość nauczycieli wczesnoszkolnym. Uczymy pisać, ale czy tak naprawdę pozwalamy dzieciom pisać?

Klocki w życiu dzieci są wszechobecne i towarzyszą im od najmłodszych lat, przyczyniając się do rozwoju kreatywności, logicznego myślenia i wyobraźni. Dzięki producentom klocków takim jak np. Lego, klocki utrzymują swoją popularność także wśród starszych dzieci, które otrzymują coraz bardziej złożone i wymagające zestawy (także w szkołach, m. in. na robotyce). Ale mimo tego szkoły nie wykorzystują w pełni potencjału edukacyjnego tych zabawek. Czy można to zmienić?

Uczenie się metodą projektu zalicza się do najskuteczniejszych sposobów pogłębiania wiedzy i umiejętności. W dorosłym życiu, wykonując różnego rodzaju prace, wcześniej czy później (niemal) każdy z nas będzie uczestniczył w jakimś projekcie i będzie wykonywał określone zadania, aby osiągnąć zamierzony cel. Wydaje się zatem istotne, aby w szkole, na każdym etapie kształcenia, projekty edukacyjne były obecne. Starajmy się zatem rozwijać współpracę projektową już u najmłodszych uczniów i nie stosujmy tę metodę w następnych latach.

W czwartej części cyklu zapraszam na trzy ostatnie analogowe rozwiązania, które wspomogą nauczycieli w początkowych etapach wdrażania podejścia opierającego się na zapewnieniu uczniom możliwości do bardziej samodzielnego i twórczego działania. Pomysły zawarte w tym cyklu to zaledwie mały ułamek tego, co uczniowie są w stanie zrobić, ale nie przekonamy się o tym, jeśli nie stworzymy im do tego warunków.