fot. Superbelfrzy RP

Dialog w edukacji wczesnoszkolnej jest kluczowy dla całego procesu uczenia się dziecka. Język i porozumiewanie się są szczególnie istotne, gdy myślimy o wyzwaniach, które stoją przed nami w relacjach nauczyciel-uczeń. Język wspomaga myślenie. Pytania uruchamiają rozmowę, poprzez którą możemy kultywować naturalną i spontaniczną potrzebę dzieci do dzielenia się swoimi doświadczeniami – powiedziała prof. UW dr hab. Małgorzata Żytko w wykładzie inauguracyjnym INSPIR@CJI WCZESNOSZKOLNYCH 2016.

Fot. Fotolia.com

Ważnym - o ile nie najważniejszym dziś edukacyjnym wyzwaniem, powinno być zdefiniowanie na nowo szkoły jako środowiska będącego autentycznym miejscem uczenia się uczniów. Uczenia się - nie nauczania. Doświadczania, a nie odtwarzania. Przetwarzania i tworzenia, a nie reprodukowania wiedzy w transmisyjnym i archaicznym już modelu.

fot. domena publiczna - Pixabay.com

Lubicie uczyć matematyki? Piąte webinarium Superbelfrów skierowane było do nauczycieli, którzy poszukują ciekawych pomysłów na matematykę w edukacji wczesnoszkolnej. Nauczycielki edukacji szkolnej wiedzą, że dzieci lubią uczyć się poprzez zabawę i uwielbiają ruch. Posadzenie ich w ławkach szkolnych na całe 45 minut to dla najmłodszych uczniów bardzo duże wyzwanie i ograniczenie. Pozwólmy dzieciom myśleć!

fot. Fotolia.com

Design Thinking staje się kolejną modą w edukacji. Mieliśmy i mamy ich wiele. I tak jak to z modą bywa, jedne trendy trwają, inne znikają, a jeszcze inne powracają po latach. Cel jest jeden: rozwiązać problemy nie tylko firm i korporacji, ale również fundacji, szkół i administracji. W przypadku Design Thinking coś więcej: pomóc wszystkim, którzy poszukują innowacji, ale nie poprzez kopiowanie i ulepszanie, ale poprzez wdrożenia oryginalnych rozwiązań opartych na głęboko rozpoznanych potrzebach użytkowników. Czy może być lekarstwem również dla coraz bardziej nieefektywnej edukacji? Czy moda ta przetrwa i wytrzyma próbę czasu?

fot. Fotolia.com

Nowe modele dydaktyczne zmieniają dotychczasowe formy pracy. Coraz częściej obecne są w naszych klasach metody oparte na modelach WebQuest, Challenge Based Learning, Action Learning, Cooperative Inquiry i Growth Mindset. Nauczyciele coraz chętniej wykorzystują w swoim warsztacie filozoficzne dociekania według Matthew Lipmana, metodę PMI, czy model Canvas, a ostatnio również Design Thinking. Wszystkie łączą cechy charakteryzujące dydaktykę, którą niemiecki pedagog Horst Siebert określa mianem dydaktyki upowszechniania, wyznaczając tym samym cel transformacji dotychczasowego modelu edukacji.

fot. Librus sp. z o.o.

Kiedy patrzę za siebie, to trudno mi uwierzyć, że to już prawie 30 lat odkąd stanęłam przy tablicy, lecz nie jako uczennica, a przed moimi uczniami... Jeszcze pamiętam ich imiona i twarze. Pamiętam też słowa mojej opiekunki: „nauczyciel, który przestaje się doskonalić, nie stoi w miejscu – on się cofa”. Nigdy nie chciałam być tą, która się cofa. Od pierwszych miesięcy zdobywałam „kolejne szlify” – kursy, warsztaty, szkolenia, studia podyplomowe, literatura… I tak zostało do dziś. Za plecami trzy potężne segregatory potwierdzające moje słowa, a we mnie pytanie, co dalej?