fot. Fotolia.com

Nowe modele dydaktyczne zmieniają dotychczasowe formy pracy. Coraz częściej obecne są w naszych klasach metody oparte na modelach WebQuest, Challenge Based Learning, Action Learning, Cooperative Inquiry i Growth Mindset. Nauczyciele coraz chętniej wykorzystują w swoim warsztacie filozoficzne dociekania według Matthew Lipmana, metodę PMI, czy model Canvas, a ostatnio również Design Thinking. Wszystkie łączą cechy charakteryzujące dydaktykę, którą niemiecki pedagog Horst Siebert określa mianem dydaktyki upowszechniania, wyznaczając tym samym cel transformacji dotychczasowego modelu edukacji.

fot. Librus sp. z o.o.

Kiedy patrzę za siebie, to trudno mi uwierzyć, że to już prawie 30 lat odkąd stanęłam przy tablicy, lecz nie jako uczennica, a przed moimi uczniami... Jeszcze pamiętam ich imiona i twarze. Pamiętam też słowa mojej opiekunki: „nauczyciel, który przestaje się doskonalić, nie stoi w miejscu – on się cofa”. Nigdy nie chciałam być tą, która się cofa. Od pierwszych miesięcy zdobywałam „kolejne szlify” – kursy, warsztaty, szkolenia, studia podyplomowe, literatura… I tak zostało do dziś. Za plecami trzy potężne segregatory potwierdzające moje słowa, a we mnie pytanie, co dalej?

Fot. Fotolia.com

Ważnym - o ile nie najważniejszym dziś edukacyjnym wyzwaniem, powinno być zdefiniowanie na nowo szkoły jako środowiska będącego autentycznym miejscem uczenia się uczniów. Uczenia się - nie nauczania. Doświadczania, a nie odtwarzania. Przetwarzania i tworzenia, a nie reprodukowania wiedzy w transmisyjnym i archaicznym już modelu.

fot. Sabina Piłat

Emocje to ważna sprawa i warto rozmawiać o nich możliwe często. Jednym z elementów radzenia sobie z emocjami jest umiejętność ich rozpoznawania. Proponuję zajęcia, które można przeprowadzić w różnych grupach wiekowych.

fot. Fotolia.com

Design Thinking staje się kolejną modą w edukacji. Mieliśmy i mamy ich wiele. I tak jak to z modą bywa, jedne trendy trwają, inne znikają, a jeszcze inne powracają po latach. Cel jest jeden: rozwiązać problemy nie tylko firm i korporacji, ale również fundacji, szkół i administracji. W przypadku Design Thinking coś więcej: pomóc wszystkim, którzy poszukują innowacji, ale nie poprzez kopiowanie i ulepszanie, ale poprzez wdrożenia oryginalnych rozwiązań opartych na głęboko rozpoznanych potrzebach użytkowników. Czy może być lekarstwem również dla coraz bardziej nieefektywnej edukacji? Czy moda ta przetrwa i wytrzyma próbę czasu?

fot. Superbelfrzy RP

Jak w klasie, nierzadko złożonej nawet z trzydziestu osób zadbać o indywidualizację procesu nauczania? Jak uniknąć metod podawczych i zaktywizować uczniów? Jak nauczyć naszych wychowanków, żeby brali odpowiedzialność za własny proces uczenia się, zapewnić im większą autonomię, oraz stopniowo rezygnować z centralnej roli w klasie, żeby służyć wsparciem i konsultacją, gdy tego potrzebują?