Ciekawa lekcja to taka, kiedy uczniowie wychodząc z sali nadal komentują to, co się wydarzyło. Często eksperci edukacyjni pracują i tworzą różne metody pracy na lekcjach. Myślę, że nie ma idealnych metod, bo najlepszą metodą to jestem ja jako nauczyciel! Tworzę lekcję, która jest i musi być wypadkową wielu zdolności i osobistych predyspozycji. Ktoś kto nie ma talentu do improwizowania, dobrej lekcji nie zrobi, gdyż uczniom trzeba coś pokazać, zainspirować ich, a podanie samej instrukcji tego nie uczyni.

Centrum Nauki Kopernik opracowało szósty już zestaw edukacyjny – pudełko „Woda”. Zestaw jest narzędziem wsparcia nauczycieli, zwiększania aktywności naukowej uczniów, pobudzania ich ciekawości i angażowania w samodzielne poznawanie świata. Zestawom towarzyszą warsztaty dla edukatorów, w których mogą brać udział nauczyciele przyrody, fizyki, chemii, biologii i geografii.

Kiedy przed laty poznałem model pracy metodą WebQuest, intuicyjnie czułem, że to idealne narzędzie pozwalające uczniom samodzielnie pracować, uczyć się i tworzyć nowe idee, pomysły i innowacyjne rozwiązania. Uwierzyłem, że wykorzystam nie tylko naturalną umiejętność uczniów w posługiwaniu się nowymi technologiami, ale też ich kreatywność i pracę w sieci. To było jak zaczarowanie.

Internet to prawdziwa kopalnia pomysłów. Wystarczy „jedynie“ zaglądać na wartościowe edukacyjnie strony. Jedną z takich stron jest zdecydowanie blog grupy Superbelfrzy RP – eduzmieniaczy. Dużo nowych, ciekawych pomysłów wartych wypróbowania.

Słysząc obco brzmiącą nazwę metody Webquest można się skrzywić, że ktoś używa obcego wyrazu zamiast poszukać polskiego odpowiednika, albo uznać, że to próba przeszczepienia na polski grunt obcych wzorców. W przypadku Webquestu byłby to duży błąd. Jest w wielu krajach rozpoznawalny pod tą nazwą, a w warunkach polskich jest dziś bardzo użyteczny. Co zaskakujące – wprawdzie zaprojektowano go dla uczniów, ale w praktyce znakomicie stymuluje rozwój zawodowy i indywidualny nauczycieli. Warto zatem poznać go i zastosować (najlepiej jak najszybciej).

Zabawki, które kupujemy dla naszych dzieci mogą czasami posłużyć do stworzenia niestandardowych zajęć językowych. Na jednych z ostatnich zajęć stwierdziłam, że pobawimy się w teatr. Oczywiście, aby przeprowadzić takie zajęcia, trzeba już dobrze znać grupę i wiedzieć choćby, że nikt się nie obrazi ani nie będzie się wstydził. Na szczęście kukiełki rozwiązują sprawę ujawnienia twarzy, ponieważ aktorzy się po prostu chowają.