Grono ekspertów zaproszonych przez Stowarzyszenie Miasta w Internecie do współpracy, zakończyło pracę nad obszernym kompendium wiedzy o dydaktyce cyfrowej, publikując raport Dydaktyka cyfrowa epoki smartfona. Analiza cyfrowych aspektów dydaktyki gimnazjum i szkoły średniej pod redakcją Małgorzaty Wieczorek – Tomaszewskiej (Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie).

Przed kilku laty wymyśliłam słowo „testocentryczny”, bo uważałam, że go w naszym edukacyjnym dyskursie brakuje i że dobrze oddaje istotę obecnego systemu edukacyjnego. Znaczy on tyle, że testy stały się nie tylko głównym punktem odniesienia szkolnej edukacji, ale i jej celem.

Druga część tekstu o systemie testocentrycznym miała wyglądać zupełnie inaczej. Tekst napisałam już jakiś czas temu i podzieliłam go na dwie części. W połowie grudnia opublikowałam pierwszą, potem chciałam wstawić drugą. Taki był plan. Ale życie dopisało inny ciąg dalszy, którego w żaden sposób nie mogłam ani przewidzieć. Dlatego zmieniłam decyzję. W moim blogu jest to możliwe, w szkole nie. W tym miejscu dochodzimy do istoty obecnego systemu edukacynego, który nazywam testocentrycznym, a którego istotą jest brak elastyczności.

Doskonalenie jest nieodłącznie wpisane w nasz rozwój i pracę. Ma sens, gdy ściśle łączy się z motywacją i poczuciem autonomii, niezależności, osobistej wolności. Ważne jest pytanie, jak w obecnych warunkach podnieść skuteczność naszego doskonalenia? Jak obudzić poczucie odpowiedzialności za siebie i swój rozwój? Jak można do tego wykorzystać walory „odwróconej lekcji - odwróconej edukacji”?

Czy w demokracji wszyscy jesteśmy równi? Czy warto się angażować – brać udział w wyborach, kandydować do samorządu szkolnego czy organizować kampanie społeczne? Dlaczego w Japonii nikt nie rzuca papierków na ulicę? Kto wie, że w Portugalii kobiety dostały prawo do głosowania dopiero w 1974 roku?

Aż 233 filmów, przedstawiających wizję edukacji przyszłości, nadesłały zespoły szkolne złożone z uczniów i nauczycieli z całej Polski w konkursie „Kamera! Akcja! Nowoczesna Edukacja”. Zadaniem, które postawiliśmy przez zespołami szkolnymi było przygotowanie filmowej wizji szkoły za 10, 20 albo 30 lat. Uczniowie i nauczyciele mieli wspólnie zastanowić się, co zrobić, aby nauka stała się czymś tożsamym z radością odkrywania i budzeniem ciekawości.