Uczniowie nie wyobrażają sobie życia bez telefonu komórkowego i komputera. Gdyby mogli, zabraliby je nawet na bezludną wyspę. Wszystko po to, aby kontaktować się ze znajomymi i spędzać czas, walcząc o kolejne etapy wtajemniczenia w, zdobywających szczyty popularności, grach komputerowych. Badanie przeprowadzone w maju przez firmę Librus ujawniło, iż ponad 70% rodziców uczniów w różnym wieku obawia się, że ich dziecko może być uzależnione od elektroniki. Czy słusznie?

Czy gry cyfrowe stają się stałym elementem współczesnego środowiska nauczania? Wyniki sondażu przeprowadzonego na grupie 505 amerykańskich nauczycieli w klasach szkoły podstawowej i średniej (K5-K8) mogą niejedną osobę zaskoczyć – 50% z nich przyznało, że korzysta z różnych gier komputerowych w procesie nauczania.

Dobrze jest poznać najnowszy Raport OECD - Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, do której też Polska należy. Dotyczy motywowania nauczycieli w różnych krajach. Ciekawe, czy i jakie wywoła reakcje i głosy krytyków obecnego systemu wynagradzania polskich nauczycieli. Podważa sens uzależnienia wynagrodzeń uczących od wyników uczniów. Pewnie otworzy nową dyskusję o motywowaniu nauczycieli.

„Po co szkoła? Czyja szkoła? Jaka szkoła?” - tak brzmiał tytuł konferencji zorganizowanej przez Wydział Nauk Pedagogicznych Dolnośląskiej Szkoły Wyższej i Wydziału Edukacji Urzędu Miejskiego we Wrocławiu. Wzięło w niej udział niemal 300 dyrektorów szkół i placówek oświatowych. Akademicy, praktycy i eksperci skupili się na wyzwaniach dla polskiej edukacji. Mnie jednak zaniepokoiły ogromne oczekiwania wobec szkoły.

W edycji 2012 Raportu Horyzontalnego dla Szkolnictwa Wyższego (The Horizon Report) zwrócono uwagę na sześć obszarów nowoczesnych technologii, które naukowcy konsorcjum kilkudziesięciu uczelni z różnych części świata uznali za najważniejsze siły oddziałujące na szkolnictwo wyższe. Mają one zdaniem autorów raportu olbrzymią siłę oddziaływania na procesy edukacyjne. Ich wdrożenie w systemach edukacji rozłożono na trzy horyzonty czasowe. Każda z nich jest już przedmiotem zainteresowania innowacyjnych organizacji edukacyjnych w różnych częściach świata.

Wydaje mi się, że szkoła powinna czerpać więcej z praktyk rynkowych w obszarze oceniania postępów uczniów i ich kompetencji. Pracownik na etacie czy osoba pracująca na własny rachunek nie są oceniani przez kontrahentów jedynie za ogólną wiedzę, która posiadają. Bardziej za umiejętności oraz wiedzę specjalistyczną wysokiej jakości. Czy skala od „pały“ do oceny celującej pozwala nam faktycznie ocenić umiejętności ucznia, czy tylko nadaje mu określoną „łatkę“?