Rodzice z optymizmem patrzą w przyszłość swoich dzieci – wynika z raportu nt. edukacji opublikowanego przez bank HSBC. Raport ten prezentuje wyniki badania opinii rodziców z 15 krajów. 75 proc. respondentów tego badania przewiduje, że ich dzieci czeka świetlana przyszłość, a 68 proc. spodziewa się, że znajdą one w przyszłości bardzo dobrą pracę. Tym, co ma im zapewnić udany start w dorosłość, są m.in. studia za granicą.

Nowoczesne telefony komórkowe stają się nieodłącznym towarzyszem w domu i w pracy, a także w szkole i na uczelni. Z danych firmy analitycznej IDC wynika, że w 2016 r. sprzedano w Polsce ponad 8 mln sztuk smartfonów. Z telefonów komórkowych korzysta 92 proc. dorosłych Polaków. Smartfona używa ponad połowa (57 proc.), a ponad dwie piąte (43 proc.) - klasycznego telefonu komórkowego - wynika z najnowszego badania CBOS. Pytanie, jak wykorzystujemy telefony w edukacji szkolnej?

Zarządzania własnymi finansami młodzi ludzie zazwyczaj uczą się na własnych błędach i koszty tego są dość wysokie. Polska szkoła (i uczelnia także) praktycznie nie zajmuje się poważniej edukacją finansową uczniów (studentów), co prowadzi do tego, że młodzi Polacy przeszacowują i bagatelizują swoją sytuację finansową. Z badań wynika, że osoby w wieku 18-34 lat mają ponad 4,6 mld zaległych długów pozakredytowych. Co ósmy młody człowiek (18-24 lata) posiadający kredyt nie radzi sobie z jego spłatą. Co zrobić, aby nie wpaść w „spiralę zadłużenia”?

Dziś zapraszam na rozmowę z prof. Aleksandrem Nalaskowskim. To kolejny wywiad udostępniany z archiwum miesięcznika Edukacja i Dialog. Powoli powstaje mini cykl rozmów z autorytetami. Nie byłoby ich, gdyby nie współpraca z Anną Raczyńską, wybitną dziennikarką, która w latach 2009-2015 przeprowadziła dziesiątki ważnych rozmów z wybitnymi pedagogami. W tym czasie w redakcji miesięcznika odbywały się również regularne debaty pod hasłem: "Polska Szkoła 2030". Uczestniczyli w nich samorządowcy, akademicy, praktycy, przedstawiciele ministerstwa edukacji, politycy oraz działacze organizacji pozarządowych, dyrektorzy szkół i nauczcyciele. Wymowne były tematy przewodnie debat: "Oczekiwania i możliwości", "Oczekiwania a realizacja", "Oczekiwania i propozycje", "Oczekiwania a potencjał", "Oczekiwania a perspektywy". Oczekiwania a działania. Na ile mają dziś jeszcze wartość, czego dowiadujemy się dziś o nas samych, o szkole, o tym jak traktujemy edukację? Czy ujawnia się z tych dyskusji kryzys globalnej edukacji, jak brzmiały odpowiedzi na współczesne wyzwania? Chcę wrócić do tych debat w przyszłości. Tymczasem proponuję rozmowę z prof. Aleksandrem Nalaskowskim.

Mój szanowny kolega, Iwo Wroński, dyrektor Zespołu Szkół STO im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, opowiedział niedawno historię, której istotę przytoczę tutaj z pamięci. Otóż swego czasu miał uczennicę, która po ukończeniu z sukcesem pierwszej klasy liceum postanowiła przejść na… nauczanie domowe. Swojej decyzji nie motywowała bynajmniej niezadowoleniem ze szkoły, a wręcz przeciwnie, otwarciem jej oczu w liceum na bezkres możliwości, jakie przynosi życie. Doszła jednak do wniosku, że na realizację programu nauczania poza szkołą wystarczą trzy godziny samodzielnej pracy dziennie, a zaoszczędzony czas będzie mogła poświęcić na rzeczy naprawdę (dla niej) ważne – własny rozwój w różnych dziecinach, działalność społeczną, wolontariat etc.

Ważna rozmowa z prof. Zbigniewem Kwiecińskim. Wywiad z 2012 roku nie stracił nic na swojej aktualności. To jego wielka siła. Ukazał się w ramach cyklu rozmów z autorytetami publikowanych w latach 2009 - 2014 w kierowanym przeze mnie miesięczniku Edukacja i Dialog. To nie tylko diagnoza dzisiejszej edukacji. To gorzka próba zdefiniowania przyczyn kryzysu polskiej edukacji. Marta C. Nussbaum nazywa to „cichym kryzysem”. Coraz silniej doświadczamy jego skutków w globalnym świecie. Zapraszam na rozmowę Anny Raczyńskiej z prof. Zbigniewem Kwiecińskim.