Czy da się uczyć w szkole o kulturze, nie dając szansy uczniom, by sami weszli w rolę twórców? Czy w dobie technologii oferujących moc kreacji młodzi wykorzystują je do nauki, opowiadania o świecie na swój własny sposób? Te pytania były punktem wyjścia do projektu (Ro)Zoom na Kulturę. Jego celem jest zachęcenie uczniów do skierowania obiektywu kamery na kulturę, historię i tradycję ich miejscowości.

Chcemy, by nasze dzieci były samodzielne, kreatywne i chciały się uczyć? Zastąpmy więc klasówki, wypracowania i odpowiedzi przy tablicy – projektami. Moja przygoda z projektem trwa już od osiemnastu lat – praktycznie od początku pracy nauczycielskiej. Dziś już wszyscy dobrze wiedzą, czym jest metoda projektów w edukacji czy podejście zwane „autonomią ucznia”. Kiedy zaczynałam, były to zagadnienia praktycznie nieznane.

Polskie dzieci badane są dziś narzędziami nawet sprzed pół wieku. Dlatego Instytut Badań Edukacyjnych zaplanował cykl spotkań z pracownikami poradni psychologiczno-pedagogicznych, podczas których omawiany będzie sposób postępowania przy opiniowaniu sprawy rozpoczęcia spełniania obowiązku szkolnego przez dziecko z uwzględnieniem konieczności współdziałania poradni ze szkołami podstawowymi.

Lekcje programowania w Niepublicznej Szkole Podstawowej Bachorzewie, w której pracuję prowadzę dla uczniów od 1. klasy. Podczas zajęć wychowankowie korzystają z programu Baltie 3, który jest środowiskiem programowania dla dzieci w każdym wieku i o różnym poziomie zaawansowania. Młodsi uczniowie łatwo i intuicyjnie wykorzystują elementy graficzne, za pomocą których tworzą programy. Programowanie wspomaga rozwój dzieci, uczy ich logicznego myślenia oraz pokazuje, w jaki sposób można aktywnie korzystać z komputera.

Jaka jest biografia Wielkopolski? Ile znanych postaci pochodzących z naszego regionu potrafilibyśmy wymienić? Jak dobrze znamy historię naszego miasta? Już niedługo może okazać się, że ekspertami do spraw „małych ojczyzn” staną się… dzieci.

Bez internetu uczenie się dziś byłoby zapewne znacznie trudniejsze niż choćby dwadzieścia lat temu. Jesteśmy w pewnym stopniu uzależnieni od dopływu informacji z sieci, a dotyczy to w szczególności uczniów i studentów. Internet jest jednak tylko narzędziem i może być wykorzystany zarówno w sposób korzystny dla rozwoju osobistego, jak może i szkodzić. Jak zatem uczyć dzieci i młodzież skutecznego wykorzystania zasobów sieci do wspierania rozwoju?