Mimo corocznych apeli, Polacy nadal masowo puszczają „lampiony szczęścia”. Rozumiemy, że wygląda to na miłą i nieszkodliwą rozrywkę, no i co najważniejsze dla wielu, atrakcyjnie prezentuje się na zdjęciach z wakacji, ale jak zwykle, to środowisko płaci cenę naszej zabawy. Niestety, ta moda trwa już kilka lat. Niska cena i powszechna dostępność na stoiskach z wakacyjnym asortymentem, kusi turystów. Czy jednak zdajemy sobie sprawę ze wszystkich konsekwencji puszczania lampionów?

„Dziecko – małe dziecko – może trzyletnie. […] Leżało pod murkiem zawinięte w papier. […] Ktoś, zanim wyniósł i ułożył na śniegu – starannie przewiązał mały tłumoczek, tę dziecinną paczuszkę”.

„Sorry, ale taki mamy klimat…” – ten tekst zapewne wielu z nas wciąż pamięta. W tym roku po raz kolejny możemy obserwować anomalie pogodowe. Wakacje to dobry czas na obserwacje zmieniającego się klimatu i edukację ekologiczną. Ekstremalne zjawiska pogodowe będą bowiem w Polsce coraz częstsze i intensywniejsze. Zmiany klimatyczne, postępujące znacznie szybciej niż przewidywały to modele, sprawiają, że naprzemienne susze i powodzie z roku na rok stają się coraz częstsze i przybierają na sile.

Wiele wskazuje na to, iż kilkunastominutowe filmy mogą być rozwiązaniem problemu z brakiem edukacji filmowej w podstawie programowej szkół. Te dopracowane do perfekcji wypowiedzi filmowe mają częstokroć większą siłę oddziaływania niż pełnometrażowe dzieła. Pełne emocji i zwięzłe w formie angażują i wprowadzają do tematu, zostawiając przy tym miejsce na dodatkowe działania edukacyjne w klasie.

Trwają wakacje, a większość z nas zdecyduje się spędzić je w Polsce. Czy to znaczy, że nasze wyjazdy będą nudne i pozbawione przygód? Oczywiście, że nie. W naszym kraju możemy bez trudu odnaleźć atrakcje przyrodnicze światowej klasy. Oto pomysły na „światowe wakacje” w Polsce. Wśród nich pojawią się m.in. niezwykłe kaniony, polskie Kilimandżaro, Diabelską Wieżę czy drzewa-giganty. Niech te wakacje będą okazją do docenienia różnorodności polskiej przyrody.

„…co robić, żeby nie było dzieci brudnych, obdartych i głodnych […] pierwszy mój zmarły, bliski i kochany, na razie tylko kanarek. Jego śmierć wysunęła tajemnicze zagadnienie wyznania”.