Pojęcie medialności w zasadzie w ogóle nie jest w języku polskim zdefiniowane. Oto w „Słowniku języka polskiego“ pod hasłem „medialność” znajdujemy informację – brak znaczenia [Słownik…, 2012], w innym zaś źródle czytamy, że „to jest to, o co zabiegają politycy“ [Czym jest…, 2012]. Zdumiewające jest, że w dzisiejszych czasach, które nazywamy społeczeństwem informacyjnym, sieciowym, czy nawet – jak zaproponował prof. Tomasz Goban-Klas – medialnym [Goban-Klas, 2005], gdy młode pokolenie jest tak silnie zanurzone w świecie mediów, nie istnieje pojęcie, które trafnie i zgrabnie opisywałoby indywidualny „profil medialny”, czyli sposób funkcjonowania człowieka w świecie mediów.

Pakiet lekcji filmowych EKRAN 2.0, opracowany przez Nowe Horyzonty Edukacji Filmowej we współpracy z Narodowym Instytutem Audiowizualnym od 26 marca można znaleźć w sieci. Multimedialny pakiet edukacyjny przeznaczony dla nauczycieli szkół ponadgimnazjalnych w całej Polsce dostępny będzie po zalogowaniu, równolegle na stronach Nowych Horyzontów Edukacji Filmowej (NHEF) oraz w edukacyjnej bibliotece multimedialnej NINATEKA EDU.

Już w 30 miastach w całej Polsce uczniowie i ich nauczyciele mogą wziąć udział w projekcie edukacji audiowizualnej realizowanym przez Stowarzyszenie Nowe Horyzonty, organizatora Międzynarodowego Festiwalu T-mobile Nowe Horyzonty we Wrocławiu. W poprzedniej edycji uczestniczyło ponad 45 tysięcy młodych widzów!

Z przyjemnością prezentuję dokument Cyfrowa Przyszłość. Edukacja medialna i informacyjna w Polsce - raport otwarcia. Został on przygotowany przez ekspertów z wiodących ośrodków naukowych i organizacji zajmujących się tematyką edukacji medialnej. Jest to pierwsza w Polsce próba kompleksowego opisania naszego stanu wiedzy o kompetencjach medialnych Polaków i zbudowania wizji rozwoju tych kompetencji w przyszłości.

Tekst Szkole brakuje zaangażowania autorstwa Witolda Kołodziejczyka, jest znakomitym podsumowaniem sytuacji w jakiej znaleźliśmy się. Jak każde podsumowanie, jest dobrą okazją do spojrzenia wstecz, oraz do zastanowienia się nad tym "i co dalej?".

Żyjemy w kulturze obrazów. Coraz mniej czytamy, gdyż coraz więcej oglądamy i słuchamy. Obrazy towarzyszą uczniom na co dzień w domu, w internecie, po drodze do i ze szkoły. W kulturze audio-wizualnej coraz trudniej wymagać od uczniów, aby czytali grube tomy narodowych i światowych dzieł. Może warto spróbować innych metod – bardziej kreatywnego i osobistego podejścia do lektury?