Integracja mediów i technologii cyfrowych w edukacji jest priorytetem polityk w całej Europie. Inicjatywy krajowe i regionalne często opierają się na przekonaniu, że szkoły muszą wyposażyć uczniów w umiejętności niezbędne do czynnego udziału w życiu społeczeństwa wiedzy. Jednak rzeczywistość pokazała, że dobrze zaplanowane wykorzystanie technologii informacyjno-komunikacyjnych w edukacji wymaga nie tylko nowych mediów i narzędzi, ale także głębokich zmian pedagogicznych, zwłaszcza przyjęcia bardziej zindywidualizowanego podejścia do kształcenia.

Europa starzeje się. Ludność Europy jest coraz starsza i rodzi to problemy prawie we wszystkich aspektach życia. Koncepcja aktywnego starzenia się pragnie wypracować nową wizję seniorów i ich roli społecznej, bardziej adekwatną do rzeczywistości XXI wieku.

Szybkość, z jaką dzieci i młodzi ludzie zyskują dostęp do mediów internetowych, konwergentnych, mobilnych i sieciowych nie ma precedensu w historii innowacji technologicznej. Istnieją dwa główne nurty badań nad e-bezpieczeństwem: badania związane z ochroną informacji strategicznych i gospodarczych oraz badania związane z ochroną osób, w szczególności młodych ludzi. Chociaż są to zazębiające się tematy, nasze wydanie specjalne jest poświęcone temu ostatniemu problemowi.

Dwie amerykańskie uczelnie ze ścisłej światowej czołowki uniwersyteckiej – Massachussets Institute of Technology (MIT) i Harvard – postanowiły wspólnie stworzyć największy na świecie serwis otwartych kursów online, dostępnych dla każdego mieszkańca globu posiadającego dostęp do internetu. Na inicjatywę nazwaną edX uczelnie przeznaczyły 60 milionów dolarów.

E-learning nie wydaje się być łatwą formą uczenia się. Wymaga przecież wiele samodyscypliny, aby poświęcić swój (cenny) czas na naukę przed komputerem (zwłaszcza gdy jest tyle innych spraw w sieci, które wydają się być ciekawsze...). O ile na poziomie akademickim studenci potrafią i chcą korzystać z kursów online, ta metoda nie była jeszcze stosowana na szerszą skalę na niższych poziomach kształcenia. Może trzeba spróbować?

Bogactwo narzędzi i oprogramowania (powoli także w języku polskim) skłania do głębszego przemyślenia miejsca nauczania zdalnego w systemie oświaty. Zwłaszcza, że notoryczne trudności z finansowaniem oświaty publicznej będą skutkowały dalszymi poważnymi i najczęściej bardzo przykrymi dla nauczycieli, uczniów i rodziców zmianami w szkolnictwie. Warto podkreślić, że problem finansowania oświaty publicznych nie dotyczy jedynie Polski, ale większości krajów świata, stąd poszukiwanie rozwiązań związanych z e-learningiem wydaje się być na miejscu.