Przeprowadzając w ostatni czwartek nowelizację ustawy o systemie oświaty Sejm RP przyjął poprawki, które mogą poprawić jakość oceniania uczniów nie tylko w klasach I-III. We wprowadzonych zmianach położono nacisk na informację zwrotną kierowaną do ucznia oraz dopuszczono ocenę opisową w ocenianiu bieżącym, jeśli tak zostanie ustalone w statucie szkoły (wewnątrzszkolnym systemie oceniania).

Termin „otwarta klasa“ pojawił się w latach 60. XX wieku, choć pewne założenia takiej koncepcji znajdziemy już w myśli Dewey’a i Freinet’a w latach 20. XX wieku. Trudno jednak o jedną spójną definicję „otwartej klasy“, która narodziła się jako wyraz buntu i sprzeciwu wobec autorytarnej, wyalienowanej, sztywnej tradycyjnej klasy zamkniętej w czterech ścianach.

W większości szkół w Europie klasy szkolne wyglądają podobnie – stosunkowo niewielka przestrzeń ograniczona murami. Z jednej strony okna zapewniające światło naturalne, po przeciwnej stronie drzwi do klasy, czasami z szybką umożliwiającą obserwację. Jest to przestrzeń zamknięta, w której proces uczenia organizowany jest od setek lat. Czy można w niej zorganizować przestrzeń aktywnego uczenia się?

Projektowanie nowej przestrzeni edukacyjnej (nowe budynki, ale i przebudowa starszych) jest wielkim wyzwaniem dla projektantów i samych instytucji edukacyjnych. Trzeba mieć świadomość tego, że zaproponowane rozwiązania mają pozwolić placówce edukacyjnej w danej społeczności lokalnej kształcić młodzież (w warunkach szybkiego rozwoju cywilizacyjnego) przez kilka dekad naprzód.

Współprojektowanie przestrzeni edukacyjnej poprzez włączanie wszystkich interesariuszy powinno być istotą procesu tworzenia optymalnego środowiska dla uczenia się. W szczególności powinni w nim uczestniczyć uczniowie, którzy przecież będą w tym środowisku spędzać wiele godzin. Ich obecność daje szansę na rzeczywiste i odpowiedzialne zaangażowanie osób uczących się w kształtowanie środowiska uczenia się, co sprzyja także zdobywaniu ważnych doświadczeń życiowych.

List minister Joanny Kluzik-Rostkowskiej przypominający o obowiązku zapewnienia przez szkoły opieki nad dziećmi w czasie przedświątecznym wywołał wielką burzę w środowisku nauczycielskim i w mediach społecznościowych. W wielu przypadkach górę w wypowiedziach wzięły emocje. Warto tak wywołaną dyskusję na temat zawodu nauczyciela w Polsce zamienić na poważną debatę i w końcu przyjrzeć się codziennej praktyce szkolnej i ewentualnym brakom lub niejasnościom w regulacjach prawnych.